Half Vietnam achterop de bike! (en stukjes zelf)

De Hai Van Pass!! 1 van de bekendste routes in Vietnm die mensen op de bike doen! Scootertje gehuurd, tas naar Hue gestuurd, en gaan met die banaan!
Eerste 40 km is highway, niet bijzonder, maar stiekem kan ik daar wel van genieten, lekker scheuren, tussen al t verkeer in. Wel altijd gefocust zijn, want heb toch wel een paar keer gehad dat er zomaar een scooter oversteekt!

Na deze 40 km komen we bij de werkelijke pass. Wat een plaatje! T is net zo’n standaard pc achtergrond! Heerlijk genieten dit, foto’s maken, halverwege even stoppen om op een grote rots een groepsfoto te maken (HANDNIBBLES) , en weer door crossen!

Als we halverwege de pass op een berg even chillen, zegt iemand voor de grap: dit zou echt de perfecte plek zijn om te kamperen… nou, why not?!
Wij snel doorrijden naar t volgende dorpje, daar naar een local markt, en opsplitsen maar! Lijstje gemaakt met wat we nodig hadden, en iederen haalt wat! Luke had een dikke vis en wat kleinere visjes gehaald, Brad behoorlijk wat brandhout, Conor rieten matjes om op te slapen, en de meiden en ik snacks, noodles, fruit, alcohol, water en HANDNIBBLES! (inside joke). Nog een mes gefixt, en een stuk gaas, als bbq rooster, alles op de bike gepleurd, ik met al het brandhout tussen mn benen, conor alle matten achterop, Luke 24 blikjes bier achterop, Susie een vis in dr hand, wat een plaatje, wat een ervaring!
Snel terugrijden, want we wilden wel optijd bij de plek zijn. Daar aangekomen kregen we bezoek van een paar koeien. Niet helemaal zeker of dat nou zo veilig was probeerden we ze te verjagen(ti ti ti!), maar daar hadden ze niet zo veel zin in, dus nouja, who cares. Pierre Grylls (bijnaam) was bezig het kampvuur te maken, Luke de vis aan t ontleden, ik de spices aan t snijden en dus de marinade aan t maken, en de rest meer brandhout verzameld. Teamwork baby! Oh en niet te vergeten, Conor hield de zaklamp vast hehe, heel belangrijk natuurlijk.

Toen t vuur klaar was, en luke klaar was zijn vis aan t marineren, was ik bezig geïmproviseerde borden aan t maken, door een groot vierkant gat in de bierblikes te snijden, daar de noodles in te doen, vis erop, nog wat bananen grillen en, werkelijk waar, 1 van de betere maaltijden! Zo ontzettend vet om je eigen eten te maken met alle beetjes die je hebt, eerste klas kamperen dit!
De matten om t vuur gelegd, muziek aan de spieker, de drank tevoorschijn gehaald, en heerlijk genieten! ZO koud was t ook weer niet, wat maar goed was, want niemand had z’n grote backpack mee en gerekend op de kampeer trip, en alleen luke had zn grote tas mee, dus iedereen droeg zijn kleren!

Super gezellig avondje, vroeg in slaap gevallen want t was een vermoeiende dag! ’s Ochtends wakker, iemand had ons deken-matje gestolen.. dus helemaal verkleumd en koud lagen ik en Conor als een burrito gewikkeld in ons andere matje.. Alles helemaal nat van het vocht, maar man man man, wat een avontuur!
Snel alles opruimen, en dan hop weer door! De elephant springs stonden nog op de planning, hier even afkoelen. Ik liep een stukje naar boven om te ontdekken, als ik mn naam hoor: zitten luke, pierre en till daar in een super grote groep locals. Aangezien ik in mn onderbroek en bh liep werd er behoorlijk wat gejoeld en gelachen toen ik erbij kwam zitten, maar wat een gekkigheid en gezelligheid zeg! Wat eten, wat drinken, en natuurlijk, wat foto’’s gemaakt. Ze houden van proosten hier, waarbij iedereen 1, 2, 3, jooo schreeuwt, geweldig!

’s avonds kwamen we in Hue aan, waar we in een heerlijk rustig hostel zaten, dus om 9 uur ’s ochtends wakker worden in t donker en in stilte is toch wel een heerlijk en zeldzaam gevoel!
Die dag zijn we naar een verlaten waterpark gegaan… raar… je kan de glijbanen opklimmen, naar wat lege gebouwen gaan, en voor de rest een beetje exploren. Niet heel bijzonder, maar toch wel heel cool om daar rond te lopen!
Volgende dag een lange rit naar Phong Nha, maar wederom, wat een plaatje! Ook weer door de mountains! Ik zat achterop, muziekje in, heerlijk te genieten van de sunset!
In Phong Nha zijn we een dagje naar de Dark cave gegaan, waar je eerst een behoorlijk stuk ziplined, dan de cave in moet zwemmen, en dan t hoogtepunt, door de modder zwemmen. Ja zwemmen, niet lopen. Je loopt eerst de grot in (Luke: guys, we’re walking in somebody’s asshole!) en dan kom je bij het modder gedeelte, waar je letterlijk in drijft, dus soort van kan zwemmen. Iedereen zat he-le-maal onder, moddergevechten ntuurlijk, proberen elkaar onder de modder te duwen maar dat lukte met geen mogelijkheid! T is lastig te omschrijven, maar je lag op de modder, en vooruit komen was dus vrij lastig, proberen te 'zwemmen' maar t ging zoo sloom! heerlijk
Dan alles eraf spoelen, stukje kanoeën, en nog meer ziplinen! Daarna verder door d ebergen rondrijden. Als we dan bij een brug stoppen en je een prachtig uitzicht hebt, realiseer ik me even hoe niet-normaal dit eigenlijk is. AT begint allemala normaal te voelen, maar de dingen die ik heb gezien en meegemaakt zijn toch wel echt super bijzonder!

Even een relax dagje in Phong Nha, en dan door naar Nihm Bihn! Omdat dit 2 dagen rijden was, wilde we weer gaan kamperen, maar t zat ons niet mee, want Conor’s bike ging kapot door mijn extra gewicht en t gewicht van onze backpacks.. Uiteindelijk hier een paar uur mee bezig geweest, ontzettend afgezet, nog een paar bike problemen want we waren met zn 10en..
Te laat om nog te kamperen uiteindelijk in een of ander random stadje terecht gekomen, waar praktisch niemand engels sprak. Ontzettend leuk!
We liepen s avonds over straat, als een paar locals ons roepen om same shotjes, bier, en slakken te eten. Maar natuurlijk!!
Wat een geweldige avond weer! Elke 3 minuten kregen we weer een nieuw shotje, werd er weer geproost! En wat een sterk spul joh! Snel wegspoelen met t bier!
Niet al te lang blijven, nog even in ons guesthouse met zn allen chillen. Super relaxed groepje, echt heel fijn!
Volgende dag vroeg verder, op naar Nihm Bihn, waar we s avonds aan komen en ’s ochtends weer weg gaan, want we gingen met z’n 5-en (ik, Conor, Luke, Susie en Brad) naar Cat Ba. Dit was toch wel mn favoriete groepje, zelfs met zn 11en waren wij een beetje met zn 5en bij elkaar.
Ook dit duurde langer dan gepland, want Luke’s bike ging kapot… De allerlaatste bike die nog niets mankeerde.. helaas..
Maargoed, Op cat ba aangekomen, wederom wat een schoonheid. Deed me heel erg aan Phong Nha denken: veel bergen, ontzettend veel havikken, de rotsen in t meer (Ha long bay)
Hier hebben we een paar dagen gespendeerd door rond te rijden, rond te lopen, Susie’s verjaardag te vieren en voor de rest een beetje bijkomen van al t biken, want man man, daar wordt je toch wel moe van! Super mooi en leuk, maar je kont gaat pijn doen, en we waren voor een dag gewoon echt kapot!

En dan is t tijd om alweer afscheid te nemen. Had t er dit keer heel moeilijk mee. Brad en Susie zie ik wrsl in Sydney nog wel, maar Luke was echt als een derde grote broer voor me, hij noemde me ook de hele tijd zijn little sis. T moment dat ik m een knuffel gaf begon ik al te huilen, dus ja,,
En dan afscheid van Conor.. Ja dat viel ook niet mee.. Was denk ik wel duidelijk dat we samen waren, dus dat maakt t afscheid een stuk lastiger. Luke en Conor gingen samen naar halong bay, ik naar hanoi om mn vlucht naar Oz te pakken.
Hoop oprecht dat ik deze boys nog zie, want ga ze echt missen!

Laatste busje in Azie, gek joh! Man man, 7 maanden ben ik hier nu geweest, 6 landen bezocht, ontelbare bussen genomen, een paar vluchten, en dan is nu mn laatste dag aangekomen.. Beetje down ben ik dan wel, dat in combinatie met t afscheid…
Gek te beseffen dat t mn laatste dag in Azie is… Heb zo ontzettend veel gezien en meegemaakt, zo veel leuke en mooie mensen ontmoet, afscheid moeten nemen, kut momenten gehad, top momenten gehad, bijzondere verhalen, zoveel moeten wachten, zoveel moeten lachen.

Maar dit is niet t einde, want een nieuw boek gaat open, een nieuw werelddeel: Oz! En Leen komt me ophalen, wat t helemaal leuk maakt!!

Nou, Azie, bedankt voor alle geweldige, mooie, gekke, bijzondere momenten en mensen. Heb een top tijd gehad, kom zeker terug, en je hebt voor altijd een plekje in mn hart!