Man Man Man, Vietnam, je stelt niet teleur
Blijf op de hoogte en volg Noa
14 April 2016 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
En Vietnam it is!!
Kleine vlucht van 1,5 uur, dat in plaats van een 30 uur durende busreis… Hmmm even afwegen: jup, goeie keus.
T vliegtuig uit, en een taxi vinden naar t centrum. Dit doe ik samen met een kiwi die ik op t vliegveld heb ontmoet, Phil. Wij vragen de taxi driver: 25.000? (1 euro) Hij: ya yea get in! Dus wij dachten, nou mooi, een eurie, helemaal prima! Tijdens t rijden geef ik hem een 100.000 briefje, maar als gevolg trekt hij er een 500.000 uit (20 euro) uhmm nou nee, dikke doei! Dus ik neee nee je zei 25.000 Dong! Bleek t 25 dollar te zijn. Dacht t dus even niet! Dus wij proberen mn geld terug te krijgen, en hem te laten stoppen, hij helemaal boos worden, schreeuwen, uiteindelijk helft van mn geld terug gekregen, en daar staan we dan, in de gekte van Ho Chi Minh! Blij dat we met z’n 2en waren.
Nou uiteindelijk een betrouwbare taxi naar ons hostel genomen, even inchecken en dan de stad verkennen. Wat een chaos, wat een gekte! Heb echt nog nooitt zoveel scooter gezien! Ik dacht dat niets hanoi kon verslaan, nou nee hoor, hier is de absolute winnaar! Persoonlijk vond ik het geweldig om de straten over te steken, niet over nadenken, gewoon doorlopen, en hopen op het beste. Over het algemeen kunnen de mensen hier hartstikke goed rijden, dus de scooters rijden wel om je heen.; De bussen daarentegen, dat is een ander verhaal…
De eerste dag meteen naar het war museum.., pfoe daar wordt je niet blij van. Man man wat een ellende was t toen. Zo veel levens en plaatsen vernietigd.. Zelfs nu nog worden er kinderen misvormd geboren door Agent Orange, een gif dat de Amerikanen hadden verspreid.. ontzettend veel beeldende foto’s en verhalen.. Ja toen we t museum uitliepen moesten we beiden wel even slikken ja..
Na 3 dagen Ho Chi Minh te hebben gezien, en na 3 dagen te hebben getwijfeld om een bike te kopen (niet gedaan, dagen van spijt maar ook dagen van opluchting) was het tijd om door te trekken naar de volgende bestemming: Mui Ne, een klein dorpje aan de kust.
Hier sliep ik 15 km buiten de stad, in een tentje op t strand. Heerlijke relaxte sfeer, maar om 7 uur ’s ochtends werd je je tentje wel uitgezweet, man wat was t warm! Dan nog maar even 2 uurtjes in een bean bag of hangmat slapen! 2 nchten de sunrise gezien op t strand, ja dan waardeer je de zon toch wel weer, god wat mooi! Die weerkaatsing, de bootjes in t water.
Phil sliep hier ook, dus met hem t stadje verkennen, maar al gauw werden we aangehouden door de politie, dat we de bike voor 7 dagen in moesten leveren… uhm… neee. Dit blijkt heel normaal te zijn, dus t enige wat je kan doen is ze geld geven. Heel jammer, maar het is nou eenmaal niet anders.
Lekker cruisen, en dan ’s avonds door naar de sanddunes, waar we als een malle die duinen opklimmen om de sunset te zien, wederom ontzettend prachtig!! Lekker bezweet daarvan genieten, t goeie leven!
Als avond eten dachten we dat t leuk zou zijn om bij een local plekje te eten, waar ze nul engels spraken. Met handen uitbeelden dat we wilden eten, en hopen op het beste. En ja hoor, tot nu toe altijd gelukt om heerlijk eten te krijgen! Van te voren niet weten wat je krijgt, maar t heeft tot nu toe altijd goed uitgepakt!
Volgende stop: Da Lat. Hier zat ik in een hostel vol gekke medewerkers, die je elke ochtend een dikke knuffel en kust gaven, en waar iedereen met z’n allen ’s avonds samen zaten te eten, ontzettend leuk sfeertje dus!
Had met een meisje uit Pai, Carolien, afgesproken om hier te meeten. Laat ze nou net toevallig in Zutphen wonen, ja mensen de wereld is klein.
We zouden samen met een groepje van 5 scooters huren en naar een waterval gaan. Bezig dit alles te regelen voel ik opeens een tik op m’n rug, draai me om en kijk recht in het gezicht van Ben, de jongen met wie ik in Indonesie heb gewerkt en gereisd. Stond daar echt met open mond naar hem te kijken, terwijl hij me met een big smile aankeek. Echt bizar joh! Had hem al 5 maanden niet gezien, ik wist dat hij in Cambodia werkte, maar om hem dan hier vanuit het niets te zien is toch zo raar, maar zo ontzettend goed! Dikke vette knuffel en Even bijkletsen natuurlijk! Leuk om te zien hoe hij is veranderd (totaal niet dus haha) en hij kon zien hoe ik was veranderd, want indo was echt helemaal aan t begin van mijn trip. Heb in totaal wel een stuk of 5 mensen in Da Lat weer gezien die ik in Laos, Thailand of Indonesie had gezien, nogmaals, de wereld is klein! Beste gevoel wat er is tho!
De waterval, ja dat was lekker klimmen! HeerlijK! Paar keer uitgegleden, gigantische snee op mn kont, blauwe plekken, maar t was t waard! Heenweg was een beetje een struggle, de weg kwijt, te ver gereden, m’n sleutel was tijdens t rijden uit mn scooter gevallen, dus die eerst nog zoeken.. zucht..
’s avonds dus het familie diner, de ideale manier om mensen te ontmoeten, en dan met z’n allen naar de 100 rooftopbar, of zoals ik t liever noem, de creepy maze bar. Heb nog nooit zo’n bar gezien! T staat vol met houten snijwerken van hoofden en van alles, 200 duizend trappetjes, gaten, holen, de ideale manier om te verdwalen als je opzoek bent naar de wc.
En dan het hoogtepunt van Da Lat, Canyoning! Met een grote groep de bus in, tuigje aan, helm op. Als eerste abseilen,.; vond t toc0h wel een beetje spannend , maar na de eerste keer is t e0cht suuper leuk! Ik zat een beetje te geinen met een meisje hoeveel mensen er dood zouden gaan, zij zei 3 inclusief ik, ik zei 5 inclusief mezelf.; Beide fout, niemand dood, al zijn er een paar maanden geleden wel 3 britten overleden.. Maargoed!!
Na de eerste keer abseilen, nog een keer abseilen, een beetje tuben in je safety jacket, en dan van een natuurlijke glijbaan! Leuk joh! Sydney, dat meisje, ging er na mij vanaf, en ze stond op t punt op jiiehh van plezier te roepen, maar op dat moment raakte ze een steen ofzo dus veranderde haar gezicht na de eerste seconde van jieehh in een geziht van horror, viel t water in, en kwam hilarisch lachend boven, terwijl ik ook in mn broek plaste van t lachen. Wat een gekkigheid toch weer.
EN dan de jump! Je had de 7 meter en de 11 meter, ik deed sws de 7 meter, maar wilde toch ook wel graag de 11 meter doen. Maar t punt was.. je moest over de afspringplek van de 7 meter heenspringen… Ja dat vond ik toch wel tricky,. Stond heel erg te twijfelen, maar iedereen beneden zei dat ik t moest doen. Groepsdruk, gevolg: fuck it, ik doe t! Maar ja, zo onhandig en clumsy als ik ben, nam ik mn aanloop, en op t laatste moment gleed ik uit, maar kon me nog net afzetten! Voor mijn gevoel ging t goed, maar toen ik boven kwam zeiden mn vrienden dat ik echt bijna de rotsen raakte en dat ze dachten dat t compleet fout ging.. hehe oeps!
En Als laatste de washing machine. Je begon met abseilen, maar kon niet zien wat er onder je was. Na een tijdje zij de guide dat je moest stoppen en gewoon moest hangen, terwijl hij je naar beneden liet glijden. Maar je ging dwars door een waterval heen, man man dat doet pijn, al dat water op je! En omdat ik niet super groot en zwaar ben werd ik echt rondgetold als een malle. Dacht echt: the hell gebeurd er? Knalde tegen de wand aan, draaide nog ene paar keer rond, viel t water in, werd onderwater meegesleurd en kwam hoestend en proestend boven. Bill: And, how much water did you swallow? A lot..
Nog wat kleine andere dingetjes, maar dat waren wel de hoogtepunten van het canyonen. Echt een super leuke dag, met een hele leuke groep!! En ook leuk dat t in een natuurlijke omgeving was, geen waterpark ofzo!
Paar dagen later op naar Hoi An. Had in de bus even een dipje, want moest weer eens gedag tegen iedereen zeggen. Phil (de kiwi), 2 Engelsen, Carlien, een Amerikaans meisje, en Ben… Heb al tegen zoveel mensen gedag moeten zeggen, maar op de een of andere manier werd t me nu even te veel.. Maargoed, hoort erook bij! En de wereld is klein, zoals ik al zei, wie weet!
Na een lange busreis om 5 uur s ochtends in Hoi an, Op een bankje geslapen totdat ik in kon checken.
Beetje rond gelopen, kleren laten opmeten! Leuk joh! Dat doet me dan wel denken aan Vietnam 5 jaar geleden, want Hoi An was de eerste plaats van deze trip waar we toen ook waren geweest!
De maat opmeten, stofje uitzoeken, en de volgende dag is t klaar!
Ondertussen in deze dagen naar t strand, en naar de Marbel Mountain, waar je een mooi uitzicht hebt! Dit op de bike, met een grote groep, stuk of 10, waarvan ik later met 7 van hun verder ben gaan trekken!
Met zn 8-en zijn we namelijk de Hai Van Pass gaan doen, van Hoi An naar Hue! Maar dat komt in t volgende verslag!
Cheers!!
Kleine vlucht van 1,5 uur, dat in plaats van een 30 uur durende busreis… Hmmm even afwegen: jup, goeie keus.
T vliegtuig uit, en een taxi vinden naar t centrum. Dit doe ik samen met een kiwi die ik op t vliegveld heb ontmoet, Phil. Wij vragen de taxi driver: 25.000? (1 euro) Hij: ya yea get in! Dus wij dachten, nou mooi, een eurie, helemaal prima! Tijdens t rijden geef ik hem een 100.000 briefje, maar als gevolg trekt hij er een 500.000 uit (20 euro) uhmm nou nee, dikke doei! Dus ik neee nee je zei 25.000 Dong! Bleek t 25 dollar te zijn. Dacht t dus even niet! Dus wij proberen mn geld terug te krijgen, en hem te laten stoppen, hij helemaal boos worden, schreeuwen, uiteindelijk helft van mn geld terug gekregen, en daar staan we dan, in de gekte van Ho Chi Minh! Blij dat we met z’n 2en waren.
Nou uiteindelijk een betrouwbare taxi naar ons hostel genomen, even inchecken en dan de stad verkennen. Wat een chaos, wat een gekte! Heb echt nog nooitt zoveel scooter gezien! Ik dacht dat niets hanoi kon verslaan, nou nee hoor, hier is de absolute winnaar! Persoonlijk vond ik het geweldig om de straten over te steken, niet over nadenken, gewoon doorlopen, en hopen op het beste. Over het algemeen kunnen de mensen hier hartstikke goed rijden, dus de scooters rijden wel om je heen.; De bussen daarentegen, dat is een ander verhaal…
De eerste dag meteen naar het war museum.., pfoe daar wordt je niet blij van. Man man wat een ellende was t toen. Zo veel levens en plaatsen vernietigd.. Zelfs nu nog worden er kinderen misvormd geboren door Agent Orange, een gif dat de Amerikanen hadden verspreid.. ontzettend veel beeldende foto’s en verhalen.. Ja toen we t museum uitliepen moesten we beiden wel even slikken ja..
Na 3 dagen Ho Chi Minh te hebben gezien, en na 3 dagen te hebben getwijfeld om een bike te kopen (niet gedaan, dagen van spijt maar ook dagen van opluchting) was het tijd om door te trekken naar de volgende bestemming: Mui Ne, een klein dorpje aan de kust.
Hier sliep ik 15 km buiten de stad, in een tentje op t strand. Heerlijke relaxte sfeer, maar om 7 uur ’s ochtends werd je je tentje wel uitgezweet, man wat was t warm! Dan nog maar even 2 uurtjes in een bean bag of hangmat slapen! 2 nchten de sunrise gezien op t strand, ja dan waardeer je de zon toch wel weer, god wat mooi! Die weerkaatsing, de bootjes in t water.
Phil sliep hier ook, dus met hem t stadje verkennen, maar al gauw werden we aangehouden door de politie, dat we de bike voor 7 dagen in moesten leveren… uhm… neee. Dit blijkt heel normaal te zijn, dus t enige wat je kan doen is ze geld geven. Heel jammer, maar het is nou eenmaal niet anders.
Lekker cruisen, en dan ’s avonds door naar de sanddunes, waar we als een malle die duinen opklimmen om de sunset te zien, wederom ontzettend prachtig!! Lekker bezweet daarvan genieten, t goeie leven!
Als avond eten dachten we dat t leuk zou zijn om bij een local plekje te eten, waar ze nul engels spraken. Met handen uitbeelden dat we wilden eten, en hopen op het beste. En ja hoor, tot nu toe altijd gelukt om heerlijk eten te krijgen! Van te voren niet weten wat je krijgt, maar t heeft tot nu toe altijd goed uitgepakt!
Volgende stop: Da Lat. Hier zat ik in een hostel vol gekke medewerkers, die je elke ochtend een dikke knuffel en kust gaven, en waar iedereen met z’n allen ’s avonds samen zaten te eten, ontzettend leuk sfeertje dus!
Had met een meisje uit Pai, Carolien, afgesproken om hier te meeten. Laat ze nou net toevallig in Zutphen wonen, ja mensen de wereld is klein.
We zouden samen met een groepje van 5 scooters huren en naar een waterval gaan. Bezig dit alles te regelen voel ik opeens een tik op m’n rug, draai me om en kijk recht in het gezicht van Ben, de jongen met wie ik in Indonesie heb gewerkt en gereisd. Stond daar echt met open mond naar hem te kijken, terwijl hij me met een big smile aankeek. Echt bizar joh! Had hem al 5 maanden niet gezien, ik wist dat hij in Cambodia werkte, maar om hem dan hier vanuit het niets te zien is toch zo raar, maar zo ontzettend goed! Dikke vette knuffel en Even bijkletsen natuurlijk! Leuk om te zien hoe hij is veranderd (totaal niet dus haha) en hij kon zien hoe ik was veranderd, want indo was echt helemaal aan t begin van mijn trip. Heb in totaal wel een stuk of 5 mensen in Da Lat weer gezien die ik in Laos, Thailand of Indonesie had gezien, nogmaals, de wereld is klein! Beste gevoel wat er is tho!
De waterval, ja dat was lekker klimmen! HeerlijK! Paar keer uitgegleden, gigantische snee op mn kont, blauwe plekken, maar t was t waard! Heenweg was een beetje een struggle, de weg kwijt, te ver gereden, m’n sleutel was tijdens t rijden uit mn scooter gevallen, dus die eerst nog zoeken.. zucht..
’s avonds dus het familie diner, de ideale manier om mensen te ontmoeten, en dan met z’n allen naar de 100 rooftopbar, of zoals ik t liever noem, de creepy maze bar. Heb nog nooit zo’n bar gezien! T staat vol met houten snijwerken van hoofden en van alles, 200 duizend trappetjes, gaten, holen, de ideale manier om te verdwalen als je opzoek bent naar de wc.
En dan het hoogtepunt van Da Lat, Canyoning! Met een grote groep de bus in, tuigje aan, helm op. Als eerste abseilen,.; vond t toc0h wel een beetje spannend , maar na de eerste keer is t e0cht suuper leuk! Ik zat een beetje te geinen met een meisje hoeveel mensen er dood zouden gaan, zij zei 3 inclusief ik, ik zei 5 inclusief mezelf.; Beide fout, niemand dood, al zijn er een paar maanden geleden wel 3 britten overleden.. Maargoed!!
Na de eerste keer abseilen, nog een keer abseilen, een beetje tuben in je safety jacket, en dan van een natuurlijke glijbaan! Leuk joh! Sydney, dat meisje, ging er na mij vanaf, en ze stond op t punt op jiiehh van plezier te roepen, maar op dat moment raakte ze een steen ofzo dus veranderde haar gezicht na de eerste seconde van jieehh in een geziht van horror, viel t water in, en kwam hilarisch lachend boven, terwijl ik ook in mn broek plaste van t lachen. Wat een gekkigheid toch weer.
EN dan de jump! Je had de 7 meter en de 11 meter, ik deed sws de 7 meter, maar wilde toch ook wel graag de 11 meter doen. Maar t punt was.. je moest over de afspringplek van de 7 meter heenspringen… Ja dat vond ik toch wel tricky,. Stond heel erg te twijfelen, maar iedereen beneden zei dat ik t moest doen. Groepsdruk, gevolg: fuck it, ik doe t! Maar ja, zo onhandig en clumsy als ik ben, nam ik mn aanloop, en op t laatste moment gleed ik uit, maar kon me nog net afzetten! Voor mijn gevoel ging t goed, maar toen ik boven kwam zeiden mn vrienden dat ik echt bijna de rotsen raakte en dat ze dachten dat t compleet fout ging.. hehe oeps!
En Als laatste de washing machine. Je begon met abseilen, maar kon niet zien wat er onder je was. Na een tijdje zij de guide dat je moest stoppen en gewoon moest hangen, terwijl hij je naar beneden liet glijden. Maar je ging dwars door een waterval heen, man man dat doet pijn, al dat water op je! En omdat ik niet super groot en zwaar ben werd ik echt rondgetold als een malle. Dacht echt: the hell gebeurd er? Knalde tegen de wand aan, draaide nog ene paar keer rond, viel t water in, werd onderwater meegesleurd en kwam hoestend en proestend boven. Bill: And, how much water did you swallow? A lot..
Nog wat kleine andere dingetjes, maar dat waren wel de hoogtepunten van het canyonen. Echt een super leuke dag, met een hele leuke groep!! En ook leuk dat t in een natuurlijke omgeving was, geen waterpark ofzo!
Paar dagen later op naar Hoi An. Had in de bus even een dipje, want moest weer eens gedag tegen iedereen zeggen. Phil (de kiwi), 2 Engelsen, Carlien, een Amerikaans meisje, en Ben… Heb al tegen zoveel mensen gedag moeten zeggen, maar op de een of andere manier werd t me nu even te veel.. Maargoed, hoort erook bij! En de wereld is klein, zoals ik al zei, wie weet!
Na een lange busreis om 5 uur s ochtends in Hoi an, Op een bankje geslapen totdat ik in kon checken.
Beetje rond gelopen, kleren laten opmeten! Leuk joh! Dat doet me dan wel denken aan Vietnam 5 jaar geleden, want Hoi An was de eerste plaats van deze trip waar we toen ook waren geweest!
De maat opmeten, stofje uitzoeken, en de volgende dag is t klaar!
Ondertussen in deze dagen naar t strand, en naar de Marbel Mountain, waar je een mooi uitzicht hebt! Dit op de bike, met een grote groep, stuk of 10, waarvan ik later met 7 van hun verder ben gaan trekken!
Met zn 8-en zijn we namelijk de Hai Van Pass gaan doen, van Hoi An naar Hue! Maar dat komt in t volgende verslag!
Cheers!!
-
14 April 2016 - 09:53
Marloes:
Lekker verhaal van dat jumpen! Meegemaakt nu... niet meer doen :-)
Geniet verder weer!
Grts
Marloes -
14 April 2016 - 10:05
Sasja:
Dacht eerst leuk, jij hebt ook canyoning gedaan, heb ik jaren geleden in Frankrijk gedaan, super leuk idd. Maar toen ik verder las, moest ik toch wel even slikken ..... 't Is maar goed dat wij dit allemaal ACHTERAF lezen!!
Zie trouwens dat ik vergeten ben op je vorige verslag te reageren, sorry. We hadden denk ik net even whats app contact ofzo (of gewoon vergeten)
Erg leuk verslag weer, ben nu al benieuwd naar het volgende verslag van die Pass!!! xxx -
14 April 2016 - 14:15
Peter:
Pffffttt. Weet niet of ik het leuk vind om sommige onderdelen van je blog te lezen. Weet ik eigenlijk wel: ik vind het niet leuk. Ik kan er niets aan doen op afstand, maar zou je iets voorzichtiger kunnen zijn. Ik zie je al allerlei vergelijkbare dingen doen Down Under (zijn ze dol op daar). Kijk alsjeblieft een beetje uit. En geniet in Australie net zoveel als je in Azie hebt gedaan. Maar relax wat meer. Gaat goed samen met voorzichtig doen -
14 April 2016 - 15:15
Jessie:
Ik moet het nog lezen, maar kan wel vast tippen, als moeder, ga het nu ff wat rustiger aan doen! Rust een beetje uit. Tot over 2 maanden! xx
-
14 April 2016 - 15:16
Jessie:
O.k. gelezen. Dat was de laatste keer toch! Tsjongejongejonge...groepsdruk! Niet meer doen!!
Mama -
17 April 2016 - 17:56
Opa En Oma:
Lieve Noa,
Wat een verhalen weer. Wat maak je veel mee en wat zie je veel. En nu in Australie he. We hebben mooie fotos van je gezien op Facebook. Dag lieve NOa. Veel liefs van opa en oma -
20 April 2016 - 06:58
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 06:58
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 06:59
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 06:59
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 06:59
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 07:00
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 07:00
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa -
20 April 2016 - 07:00
Oma En Opa V.w.h.:
Zo af en toe worden de verhalen iets te spannend voor grootouders,die in de rust
van de veluwe leven.
Pas je goed op jezelf?
het zweet staat in onze handen als we bepaalde
verslagdelen lezen.
Maar..het is allemaal boeiend neergeschreven.
Tot de volgende keer maar weer.
Kussen van
oma en opa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
