Salamat Pagiiiii (goeiemorgen)

Ubud ben ik vrij snel weer uitgevlucht, was me iets te druk. Wel was ik nog met Joyce naar een rijstterras gegaan. Is toch wel weer heel erg mooi! Super groen, super veel niveau’s, maar helaas ook super toeristisch!
Die avond een tweede poging gewaagd om wat te shoppen.. En jahoor.. had mn zwakke momentje.
‘Oh lady, please look, just look!’ ‘How much you want? 2?’’
Nah, just one is enough! I’ll do it for 50.000 (ze begon met 150.000)
‘you want 2 for 80.000? maybe for sister? Mom? Oh please, for good luck! ‘’
Uiteindelijk toch nog weer te veel gekocht, maarja… Hoort bij Azie denk ik dan maar?!
Na 2 dagen Ubud met Kieran naar Nusa Lembongan gegaan. Taxi naar Sanur, bootje voor een half uur, is dat een kip in die zak? 5 sec later antwoord als je opeens ‘kukelekuuuu’ hoort.. Jup, dat is een kip…
Meteen dat islandlife-gevoel. Palmbomen, blauw water, wit strand, vrijwel geen toeristen, heerlijk! Rust en stilte!
Plekje gevondne om te slapen (klein paradijsje,super goedkoop ook!) en de eerste dag t eiland lopend verkennen, op naar Devil’s tear! T mooie hieraan is dat als er een grote golf komt, deze in een soort grot in de klif knalt, waardoor t water terugspuit in de vorm van mist. Dat in combi met de zon  Regenboog!!!
Daar dus even heerlijk genieten, zagen nog een paar keer een turtle z’n kop uit t water steken, ik natuurlijk flippen (turtle, loooooook!)
Je moest over de rotsen lopen om verder te komen, en t waren van die super puntige rotsen (die waarvan je gaten in je ass krijgt als je erop gaat zitten) en ik struikelde (natuurlijk) waardoor mn slipper bleek haken (typisch) en ik m kapot trok… m’n oude goude slippertjes, m’n trouwe kameraden in mooie en bittere tijden… dood… Op blote voetjes terug dus (geen pretje)

Tweede dag t eiland en t buureiland met de scooter verkend (verbonden met een mini brug). Toch wel heel mooi hoor! Veel natuur, blauw water, sterke stroming, en zoals ik al zei, bijna geen toeristen en scooters, en dat is toch wel even lekker na de chaos van Bali…
’s avonds (wederom) een Nederlands restaurantje gevonden, dus Kieran geïntroduceerd in Nederlands eten (frikandel speciaal, broodje kroket en patatje oorlog)

Omdat Nusa Lembongan vrij klein is (geloof 8 km2) besloten om de volgende dag de boot naar Nusa Penida te pakken, t andere buureiland (200 km2). Hier achterop de scooter naar een schattig guesthousje, met een suuuper lieve eigenaar, die elke ochtend : Hiiiii, morning Noaaa! Roept. Mensen van deze guesthouse zijn echt suuper lief, altijd vrolijk begroeten, ‘Can I help you with something?' , 'You want a cup of tea?’ ‘For your information, drive carefully, you don’t want to crash!’ Schattig

Vrij groot eiland om te verkennen, dus zijn hier uiteindelijk 3 dagen gebleven! Crystal bay,super blauw helder water, lekker plekkie om te relaxen en een beetje bij te bruinen (moet toch ook gebeuren zolang t nog kan!)
Terugweg naar een tempel. Sarong om, zegt de gozer daar: go! Terwijl die naar een mini gat in de grond wijst.. euuhrmm… oke?
Ik klim t gat in, stukkie kruipen, en dan komen we toch in een gigantische grot uit! Om de zoveel meter een plekje om te prayen. Was perfecte timing want die dag was t ‘good day’ , dus was er een familie die helemaal uit Bali kwam om hier te bidden. Dat ritueel mochten we dus meemaken. Aan t eind zelf nog soort van geblessed, kreeg een paar bakken water over m’n hoofd, waarmee ik bad luck weg moest wassen. Mooi om mee te maken.
’s avonds naar een barretje, waar iedereen in een cirkel zit met een gitaar, kagon (soort drum) en heerlijk oude klassiekers zit te zingen. Precies wat je verwacht op zo’n rustig eiland! Tevens ook de enige plek met wifi, dus daar kregen we te horen dat de UK officieel uit de EU is… Raar… vreemd…
Oh, en ben btw toegelaten tot University College Rotterdam (surprise, zag ik stiekem niet aankomen haha) Dus t lijkt erop dat je me daar volgend jaar kan vinden, in m’n eigen huisje!

Tweede dag naar Broken beach. Nou we snapten waarom de weg ernaartoe broken road heette.. Man man man, wat een verschrikkelijke weg! Lachen wel! Je kan t niet eens meer een weg noemen! Zandpad vol grote brokken steen en kleine kiezelsteentjes. Proberen je balans te vinden, en dan lukt t wel!
Op de terugweg dachten we: kom, we snijden wel een stukje af, als we nou langs deze 5 km lange weg gaan, zijn we er binnen een paar minuten… gigantisch verkeerd gedacht. We vroegen de locals of t een oke weg was, die begonnen wild nee te schudden, maar ik dacht met mn stomme kop: Nou, veel erger dan die broken road kan t toch niet worden.
Je zou denken dat na 8 maanden in Azie ik wel beter zou weten…
Ik lieg niet als ik zeg dat we 45 graden omlaag gingen, zo stijl omlaag was t. Je motor uit, linkerrem volop in, rechterrem bijna de hele tijd volop in, op blote voeten want m’n tweede paar (super goeie) slippers hadden t ook opgegeven, af en toe stoppen om een steentje of prikkel uit je voet te trekken, je voeten dus naast de bike en zo soort van naar beneden lopen. En de weg zelf was geen normale weg, nee hoor, t moest persé nog erger zijn, gigantische brokstukken, waardoor je wiel af en toe wegglipte, maar nooit te erg (Gelukkig)
Helemaal bezweet (en beetje bebloed) ein-de-lijk beneden aangekomen, man, dacht er komt nooit een einde aan!
Uiteindelijk heeft dit geintje ons 1.5 uur gekost haha, want ja, als je 5 km praktisch moet lopen, dan duurt t wel een stukkie langer! Maar als we dan de zee in kunnen, moeten we er toch wel om lachen. Dit was 100% de ergste weg waar ik ooit op heb gereden haha, man man man!

En de laatste dag wilden we naar t oosten van t eiland. Halverwege keken we op onze map, als er een local man stopt en vraagt waar we heen gingen. Nou die wist wel waar dat was, dus konden we hem volgen! Eerst gingen we naar z’n huis, z’n familie ontmoeten, even wat drinken. ‘You, what’s your name, number, adress, facebook? Hele ondervraging dus haha, maar lachen, paar foto’s gemaakt, kregen al zijn gegevens, en toen moesten we zijn vriend volgen om naar t strand te gaan. Weer een verschrikkelijke weg omlaag, bike parkeren, behoorlijk stuk omlaag klimmen. Ja, klimmen. Niet lopen. Aan die easy manier doen we hier niet meer.
Prachtig! Gigantische kliffen, dikke golven, helder blauw water. Alle local boys natuurlijk: oeh, blond meisje! De nodige foto’s gemaakt, ‘you go swim?’
Nah, don’t have swimming clothes
‘oh that’s oke, we don’t mind!’
Ha I bet you don’t!
In plaats daarvan wat foto’s gemaakt en gewoon heerlijk genoten van dit vredige leven!
Terug klimmen, terug biken, en dan even ontspannen voordat we weer teruggaan naar t gekke drukke leven op Bali!
Blij om even uit die drukte te ontsnappen en naar deze prachtige eilanden te zijn gegaan!
Terug naar Ubud, daar een jongen ontmoet in t hostel, en na fb uitgewisseld te hebben bleek dat we 3 gemeenschappelijke vrienden hadden: een jongen en 2 meisjes met wie hij naar uni was geweest en ik de eerste keer op bali had ontmoet en samen naar gili was gegaan. Small world! Lachen
Volgende dag kleine daypack ingepakt, scootertje gehuurd, en hop naar Lovina! De rit zelf was heel relaxed, mooi, ontspannen. Daar vrij weinig te doen maar toch even lekker weg van al t toerisme.
Na 2 dagen ben ik naar Kuta gegaan om Joyce op te zoeken. Daar even 2 nachtjes in een chiquer hotel, toch stiekem wel even heel lekker! Goed bijslapen, al m’n spullie in de kamer dumpen, lekker douchen, ontspannen!
Maar na deze luxe toch weer terug naar een hostel voor m’n laatste 2 dagen, en wel in ’t zelfde hostel als waarin in mn trip in Bali begon, 7 maand geleden, toen ik papa in paniek appte dat er niemand in m’n hostel zat : ‘’ hoe ga ik nou vrienden maken, straks blijf ik de rest van mn reis alleen, wat moet ik nou doen?!’’ Weet je nog pap;)
Nou daar ben ik gelukkig wel overheen, die angst om alleen te zijn, dus nu app ik lekker voor andere dingetjes (studie, hulp met inschrijvingen, foto’s ) sorry, maar massively appreciated!
Morgen avond, m’n laatste avond, dus even naar dezelfde massage plek, beetje nostalgie mag wel, om mn laatste avond in Bali te vieren, en dan m’n vlucht om 6 uur s ochtends nar Singapore pakken, yeey!!