Top tijd

Ik loop inmiddels al weer een beetje achter, de tijd is zo snel gegaan! Mn laatste 2 weken waren echt super! Heb ontzettend genoten! Vind t heerlijk om te luisteren naar de manier waarop ze Engels praten. Even wat voorbeelden:
Teacher, me no understand! Ooohh Teacher me understand! Teacher me number one! Teacher me finish! Teacher can I borrow pen please? Teacher love you big big. Vooral de big big is ontzettend schattig! De eerste keer dat ze dat opschreven wist ik niet zo goed of big big nou iets positiefs was of niet, maar dan realiseer je je dat ze t zeker positief bedoelen!

Even een realisatie momentje btw, mijn 4e maand is begonnen! Hoe bizar is dat?! Kan niet geloven dat ik al zo lang van huis ben! Als ik er nu naar terug kijk is de tijd zo ontzettend snel voorbij gegaan!!
T lesgeven gaat inmiddels als vanzelf, al moet ik zeggen dat t de laatste weken net iets meer spelletjes en leuke dingetjes doen was  Maarja, als we daar nou allemaal gelukkig van worden?
Leuk om spelletjes van back home te proberen. We probeerde ze ‘ik ga op reis en ik neem mee’ te leren, maar dan met geluiden, klappen, met je vingers knippen, dat soort dingen. Dat was toch net iets lastiger dan ik dacht haha, dus dat dan ook maar snel opgegeven.
En van mn meisjes heeft ontdekt dat, als ze in mijn arm knijpt, er een witte vlek achter blijft. Ik lieg niet als ik zeg dat ze me met open maand aankeek, en het verwonderend bij zichzelf probeerde, wat natuurlijk niet werkte. Ontzettend grappig om te zien dat ze t dan nog 50 keer proberen.
Een ander spelletje wat we met ze gedaan hebben was een treasure hunt. Je hebt 2 teams, en elk team kreeg 10 kaartjes met daarop 10 opdrachten, waaronder: verzamel 7 rode pennen, verzameln 7 verschillende bloemetjes, maak een gekke groepsfoto, teken deze foto na, maak een human pyramid, breng 10 slipper, geef elke leraar een knuffel. Heerlijk om ze dan half gillend rond te zien rennen, nadat ze eerst een een minuut naar t kaartje hebben zitten staren, omdat ze niet begrepen wat t betekende, en dan hun ogen op mezelf gericht te krijgen. Super fanatiek, want ze willen natuurlijk allemaal winnen! EN t leuke is dat je dit vaker kan doen, met elke keer weer andere opdrachten. Ja, leuk was t zeker!
Het was me trouwens toch een partijtje koud voor een paar dagen! Dacht dat t aan mij lag, ben nou eenmaal een koukleum zoals iedereen weet, maar toen ik naar buiten ging zag ik iedereen met truien en jassen aan! Bizar en te gek voor woorden natuurlijk, want t was nog steeds rond de 20 graden, maar als je t vergelijkt met de 35 graden dat t normaal is, voelde t toch een beetje als winter!
De laatste week van Capucine hebben we vooral veel spelletjes gespeeld, cadeautjes gegeven, en dan de laatste, geweldige dag van de week! We begonnen natuurlijk met de test, maar daarna heel snel omkleden, om met onze kids naar de ‘vijver’ van Chandy te gaan om daar te zwemmen!! Bijna alle kids meteen t water in. Sommigen konden niet zwemmen, dus als zwembandjes gebruiken ze dan 2 lege jerrycans die ze vastbinden, en voila, je zelfgemaakt zwembandjes! Of de rug van teacher Noa kan natuurlijk ook prima fungeren als zwembandje!! Heerlijke dag, ontspannen, lachen, spatteren, genieten!
Maar daar stopt t niet! Want daarna was t tijd voor: een massive watergevecht met de hele school!! Wauw!! Alle kinderen, van alle leeftijden, moesten in 5 rijen staan, zodat ze allemaal 4 ballonnen kregen. En laat t gevecht beginnen! Iedereen deed super fanatiek mee, soms misschien iets te fanatiek (oeps) Leerling vs leerling, leerling vs teacher, teacher vs teacher, Tim die geweldige foto’s heeft gemaakt, de principal die in zn tanktop rondrent en iedereen natspuit met de tuinslang. Wederom een top ervaring weer!!! Wat geweldig mooi was t om daar op je blote voeten rond te rennen, en iedereen nat te spuiten die je te pakken kan krijgen!
Dat was dan ook de laatste dag van Capucine. Heel jammer dat ze wegging, heb een toptijd met haar gehad. Ook gek om in mn eentje verder te gaan lesgeven!
Ik wilde t lokaal een beetje opvrolijken, dus had een enorm pakket gekleurd papier gekocht, en ze de opdracht gegeven zichzelf, of de partner naast hun, na te tekenen, je naam erop zetten, en ophangen maar! Dus de ene ‘muur’ hangt nu vol met de gezichten van de morning students, en de andere met die van de afternoon students. Vrolijk gezicht geeft t! Hang er zelf ook tussen, nog redelijk gelukt moet ik zeggen! (niet zelf getekend hoor, want ja, tekenen kan ik niet) En de andere muur hangt vol met random tekeningen, vlaggen van Nederland en Cambodja, I love teacher Noa big big, I love level 4, dat soort dingen. Maakt t net wat persoonlijker, en vind t leuk dat ik dan wat heb achtergelaten daar.

Oh, er was nog even een paniek momentje. Een jong meisje in onze straat was plotseling overleden, een jongetje die met ons woonde kreeg tuborculose en moest met spoed naar Thailand, de tante van de eigenaar hier was overleden, de buurvrouw was overleden door tuborculose, en 6 vrijwilligers werden opeens allemaal ziek… Heel raar gevoel is dat, niet echt veilig, iedereen meteen meer op hygiene letten, t voelde echt alsof iedereen om ons heen dood neerviel. Op zo’n moment realiseer je je dan in wat voor land je leeft, en dat zoiets niet zo snel back home kan gebeuren, want onze ziekenhuizen en voorlichtingen en alles zijn gewoon veel beter. Uiteindelijk ging t soort van weer goed, maar schrikken was t wel!
En als iemand is overleden wordt er de komende 2 dagen klaaggezang door luidsprekers geknald. Heel sneu om te horen, maar dit duurt de hele dag, vanaf 5 uur s ochtends, dus behoorljiik gefrustreerd wordt je er ook wel een beetje van (niet netjes om te zeggen, sorry)

Ben mn laatste week nog naar 3 huizen geweest, de huizen vd kids die mn oudjes sponsoren. Pijnlijk.. T eerste huis was echt heel klein, met zn allen wonen ze in 1 ruimte, vies, klein, echt niet te vergelijken met thuis. T drinkwater is te ranzig voor worden, helemaal groen, of troebel wit, geen wonder dat ze ziek worden. De familie werkt of in de rijstvelden, of in Pnohm Pehn, op zoek naar een baan daar. Dat doet toch wel iets met je, om te zien dat ze zo leven. Het is lastig te beschrijven hoe ze nou precies leven, want zolang je t niet zelf hebt gezien, kan je t je bijna niet voorstellen, maar geloof me maar dat t echt heel arm is. En toch zijn de kids zo lief en gul en vriendelijk en dankbaar!

En dan is mn laatste dag aangekomen…. Zat er de laatste dagen veel over na te denken, maar om dan echt voor de laatste keer naar school te fietsen en les te geven is toch net even anders. Heb geprobeerd er een zo leuk mogelijke dag van te maken, wat bestond uit het zwemmen in het ranzige vijvertje op t schoolterrein, maar heelijk! Bijna iedereen joinde, klom op mn rug, spetterde me nat, filmpjes gemaakt, spelen, gieren, geinen, lachen!
Als mn ochtend klasje dan voor de laatste keer begint te zingen, breek ik. Zeker als ze per ongeluk: see you tomorrow zeggen, wat er zal geen tomorrow zijn… Vond t echt extreem lastig om te beseffen dat ik ze waarschijnlijk nooit meer zie… geen van allen… Zo’n grote impact hebben ze op me gemaakt, waar ik heel erg blij mee ben, want niemand pakt dit meer van me af, deze geweldige herinnereingen. Deze afgelopen 6 weken waren waarschijnlijk de beste die ik heb gehad, zo mooi was t!
En mn middagklasje… Ik had watermeloenen gekocht om te eten, maar als verrassing hadden ze zelf ook allemaal een watermeloen gekocht, die ze trots in de lucht hielde, met een big smile op hun gezicht. Gesmolten hart. Die meteen opgesmikkeld, toen kreeg ik, totaal overbodig, wat cadeautjes! Heb ze mn t-shirt gegeven waarop ze mochten schrijven en tekenen.
Oh, en nog wel even grappig om te vertellen. Ik had mn schone kleren vd wasserij opgehaald en dus meegenomen. Vol interesse zag ik ze naar mn tas staren, totdat 1 van mn meisjes dapper genoeg was om de tas open te maken en alles eruit te halen, met als gevolg dat Sina, een 9 jarig jongetje, mijn BH en onderbroek aantrok. Als reactie hierop leek t me wel leuk om een spelletje te spelen, dat je 2 kids hebt, die beide zo snel mogelijk mn kleren aan moesten trekken, wat een belachelijk grappig gezicht gaf!
En dan ook t afscheid van dit allerliefste klasje. T viel niet mee. Iedereen een dikke knuffel geven, kids die moesten huilen waardoor ik weer extra moest huilen, see you in my dreams teacher! Sophea gaf me nog een ‘kaart’: Sophea love teacher Noa. You love me or no? If you love me you no go home.. I want to come with you… Not fair… Daar kan ik toch niet tegenop!
En dan wegfietsen en niet omkijken…

Beetje dramatisch klinkt t, maar zo voelde t wel allemaal voor mij
Sorry voor t lange verslag, veel te vertellen
Cheers