Cultuur weekje, genieten en Angkor
Blijf op de hoogte en volg Noa
18 December 2015 | Cambodja, Sâmraông
M’n cultuur weekje. Ik kwam op zondag ochtend in Siem Reap aan, had al in gedachten om naar de Garden Village (hostel) te gaan en daar aan t zwembad te chillen, toen ik de andere vrijwilligers eerder dan verwacht ontmoette. 2 jongens, 1 meisje, net alle drie net in Siem Reap waren aangekomen. Ging meteen wel goed, dus met zn 3 en naar t hostel om daar de dag te spenderen! ’s Avonds natuurlijk even pubstreet hehe, waar je genoeg rooftop bars hebt, super leuk om over de stad uit te kijken, terwijl er een open mic avond is, waarbij iedereen kan zingen/spelen wat ie wilt!
Maargoed, maandag eerst naar een plek waar we meer te horen kregen over de khmer rouge, onder andere door middel van een foto tentoonstelling… ja daar wordt je niet vrolijk van… Uitgebreid afgebeeld hoe de mensen werden gemarteld en vermoord.. Ik wist dat t erg was, maar als je dan zoiets ziet, in t land zelf, is dat toch net even anders. We vroegen nog aan de guide wie hij nou vond wie de vijand was, maar daar geven ze niet echt duidelijk antwoord op. De een vindt dat t een ramp was dat Vietnam hun had bevrijd, maar de ander zegt weer dat ze blij waren dat dit gebeurde..
Daarna naar t war museum, waar we nog meer te horen en te zien kregen. Onze guide, vrolijk gek mannetje, had zelf deze periode meegemaakt en was al 13 keer dood gegaan. Geraakt door granaten, geweren, bazooka’s, nog maar 1 been en 1 oog, veel littekens, stuk granaat in zn been, extreem veel littekens, maar toch nog vrolijk en geïnteresseerd. Bizar.
Dagje 2 was een relaxe dagje. ’s Ochtends weer met de tuk tuk naar onze bestemming, een art gallerij, waar we konden zien hoe ze bepaalde beelden maakten, en nog naar een silk factory, waar ze ons uitlegde hoe de zijden sjalen werden gemaakt. Interessant proces. Ze geven de rupsen te eten, waardoor ze dus een coconnetje maken. Deze koken ze dan, wat lichtelijk grof is, want ze koken ze met rupsen en al. Deze cocon bestaat uit de zijden draden. Deze weven ze dan met de hand tot een sjaal. Sommige krijgen een ander kleurtje, en worden geweven in een patroon. Per sjaal krijgen ze 5 dollar, en het duurt 4 dagen om 1 sjaal te maken, niet veel dus…
’s middags een khmer massage gekregen… Ik kan niet zeggen dat t nou heel erg ontspannen was. Ze klom letterlijk op je, duwde je armen en benen in allemaal gekke richtingen, maar na een tijdje raak je er ook wel gewend aan en kan je een beetje relaxen… soort van…
’s avonds weer naar pubstreet, waar we aan een tafel komen te zitten met een andere jongen. Ik vroeg hem hoe lang hij al in Siem Reap was, en als antwoord kreeg ik zijn mobiel in mn hand gedrukt met daarin een tekst bericht dat hij doof was. Die zag ik even niet aankomen. Ik verontschuldigen, wist niet zo goed wat ik moest doen, maar uiteindelijk een gesprek gehad via zn mobiel. Vervolgens hebben we de hele avond gechilld, ooket de andere vrijwilligers, terwijl iedereen om de beurt zn mobiel tevoorschijn haalde om iets tegen m te ‘zeggen’ . En een potje pool spelen ging voornamelijk met gebaren taal. Een beetje random verhaal dit, maar op de een of andere manier maakte dit behoorlijk indruk op mij, dat we een awesome avond hadden door middel van een gesprek via een telefoon, en dat hij natuurlijk in z’n eentje aan te rondreizen was. ’t Slaat natuurlijk nergens op, want natuurlijk zou hij kunnen rondreizen, maar je moet toegeven dat t een stuk lastiger wordt als je niet kan horen. Dus ja, ik dacht, ik vertel t maar even.
Woensdag weer terug naar Samraong, meteen terug naar mn klasje! Blijkbaar hadden ze aan Capucine gevraagd: Where is teacher Noa?! Teacher Noa go home?! No goodbye?! Hihi zo schattig. Dus ja ik was blij dat ik mn klasje weer zag.
Diezelfde dag hielpen we weer met de planten water geven, en al na 5 minuten waren we helemaal doorweekt, doordat iedereen water op elkaar gooide, hele blikken vol. De principal was niet al te blij, maar wij hadden een awesome tijd!
Vrijdag was een druk dagje. ’s Ochtends kregen we een rondleiding in het monniken huis, te horen gekregen hoe ze daar precies leven. Daarna snel naar huis, spullen pakken, en op naar Thailand voor een border run! Wat een geweldige rit! Achterop de scooter, 40 minuutjes, zo’n mooie omgeving, zo veel te zien! Zou willen dat ik daar zelf kon rondtouren, en kon stoppen waar ik zou willen! Na 30 min begon mn kont toch wel pijn te doen, dus blij dat we er waren. Daar Cambodja uit: stempel, Thailand in: stempel, Thailand uit: stempel, en Cambodja weer in: visum. En dat allemaal binnen een uur!
Hop terug naar huis, muziekje in, wind in je haren, heerlijk!
Snel even eten, en op naar school. En toen kwam waarschijnlijk een van mn beste ervaringen die ik tot nu toe heb gehad tijdens mn trip. We gingen naar de huizen van 4 van onze meisjes. Capucine en ik, met onze 11 kindjes, waarvan er een paar bij ons achterop te fiets zaten. Capucine en ik moesten trouwens een jurk aan en make up, en de meiden hadden ons haar gevlochten, want ze wilden dat we er mooi uitzagen als we naar hun familie gingen!
Bij t eerste huis aangekomen klommen de kinderen meteen op een hooiberg, dus wij meteen volgen natuurlijk! Daar even lachen, spelen, foto’s maken, geweldig! T huis zelf stond op palen, met onder t huis een grote tafel. Op die tafel stond allemaal eten klaar: rijst, vis en wat sla. De kinderen hadden plastic bekertjes met wat fris gepakt en proosten maar!! Daar zaten we dan, met zn 12-en. Zo’n geweldige ervaring was dit! Ik voelde me echt one of them, om daar met hun te zitten eten en drinken. Een wc hadden ze niet, dus dat moet maar ergens in de bosjes. Wat ik wel lastig vond is dat ze al dit eten voor ons hadden voorbereid, terwijl ik denk, nee doe dat nou niet, gebruik t nou voor jezelf. Maar blijkbaar is t een blessing als ze bezoek van ons krijgen?
Daarna naar nog 3 huizen, waar we fruit, drinken, gekke noedels kregen. Ontzettend veel foto’s gemaakt, de kinderen zelf ook, die vinden t super om foto’s met onze camera’s te maken! Ook de familie’s ontmoet! Enorme glimlach op hun gezicht! De kinderen leerden ons om ‘thank you mother Chandy’ of ‘thank you grandfather Sophea’ in khmer te zeggen.
Al met al was dit echt een top huis! Ik voelde me echt een van hun, heel bijzonder om te zien hoe ze leven, echt niet te vergelijken met back home… Bizar, maar ontzettend mooi! Zo blij dat we deze kans kregen!
’t weekend gingen we met alle vrijwilligers naar Siem Reap, om daar op zaterdag naar Angkor te gaan! Dit was mn tweede keer, omdat mn eerste keer niet geweldig was vanwege t groepje met wie ik was, en omdat mn camera t halverwege begaf (had ik weer…) dus dit was een mooie herkansing! Half 5 opstaan, tuk tuk pakken, en gaan met die banaan! Tim is al een stuk of 4o keer (niet overdreven) naar Angkor gegaan, dus die wist een goed plekje voor de sunrise. Oh wauw! We waren echt helemaal alleen, stonden op een bruggetje, omringt door water met daarin oude bomen, een mooie oranje roze gloed, dan de oranje zon die opkomt, in stilte genietend, echt geweldig! Ik snap niet dat niemand hier naartoe gaat (al was ik er op dat moment ontzettend blij mee)
Verder zijn we nog naar Ta Prohm gegaan, de tempel die midden in de jungle staat, en waar enorme wortels doorheen zijn gegroeid. Ontzettend mooi! Hier was ik de eerste keer ook naartoe geweest, maar dankzij Tim toch nog wat nieuwe dingetjes gezien! Lekker op je gemak rondlopen, in je eentje in stilte, heerlijk!
De vorige keer was ik ook nog naar Bayan(?) geweest, de tempel met ontzettend veel Boeddha gezichten erin. Die was indrukwekkend!!! Ontzettend groot, zo knap hoe ze die gezichten hebben gemaakt! Jammer dat er onzettend veel mensen waren, maar t was t meer dan waard!
Angkor Wat behoor niet tot de 7 wereldwonderen, maar staat wel in de top 10 van wereld schoongoederen (geen idee of dit een woord is maar ik denk dat iedereen t wel begrijpt), en ze hebben meer dan gelijk dat t in de top 10 staat! Zo ontzettend veel tempels zijn er! Ik denk dat ik er een stuk of 9/10 heb gezien, en waarschijnlijk zijn er in totaal wel tientallen! Heel bijzonder! Mooi gebied ook! Denk dat het geweldig zou zijn om het fietsend te doen, alleen veeel te heet (he Sam;) )
En dan weer terug voor mn 5e weekje hier al weer, wat gaat t toch ontzettend snel!
Maargoed, maandag eerst naar een plek waar we meer te horen kregen over de khmer rouge, onder andere door middel van een foto tentoonstelling… ja daar wordt je niet vrolijk van… Uitgebreid afgebeeld hoe de mensen werden gemarteld en vermoord.. Ik wist dat t erg was, maar als je dan zoiets ziet, in t land zelf, is dat toch net even anders. We vroegen nog aan de guide wie hij nou vond wie de vijand was, maar daar geven ze niet echt duidelijk antwoord op. De een vindt dat t een ramp was dat Vietnam hun had bevrijd, maar de ander zegt weer dat ze blij waren dat dit gebeurde..
Daarna naar t war museum, waar we nog meer te horen en te zien kregen. Onze guide, vrolijk gek mannetje, had zelf deze periode meegemaakt en was al 13 keer dood gegaan. Geraakt door granaten, geweren, bazooka’s, nog maar 1 been en 1 oog, veel littekens, stuk granaat in zn been, extreem veel littekens, maar toch nog vrolijk en geïnteresseerd. Bizar.
Dagje 2 was een relaxe dagje. ’s Ochtends weer met de tuk tuk naar onze bestemming, een art gallerij, waar we konden zien hoe ze bepaalde beelden maakten, en nog naar een silk factory, waar ze ons uitlegde hoe de zijden sjalen werden gemaakt. Interessant proces. Ze geven de rupsen te eten, waardoor ze dus een coconnetje maken. Deze koken ze dan, wat lichtelijk grof is, want ze koken ze met rupsen en al. Deze cocon bestaat uit de zijden draden. Deze weven ze dan met de hand tot een sjaal. Sommige krijgen een ander kleurtje, en worden geweven in een patroon. Per sjaal krijgen ze 5 dollar, en het duurt 4 dagen om 1 sjaal te maken, niet veel dus…
’s middags een khmer massage gekregen… Ik kan niet zeggen dat t nou heel erg ontspannen was. Ze klom letterlijk op je, duwde je armen en benen in allemaal gekke richtingen, maar na een tijdje raak je er ook wel gewend aan en kan je een beetje relaxen… soort van…
’s avonds weer naar pubstreet, waar we aan een tafel komen te zitten met een andere jongen. Ik vroeg hem hoe lang hij al in Siem Reap was, en als antwoord kreeg ik zijn mobiel in mn hand gedrukt met daarin een tekst bericht dat hij doof was. Die zag ik even niet aankomen. Ik verontschuldigen, wist niet zo goed wat ik moest doen, maar uiteindelijk een gesprek gehad via zn mobiel. Vervolgens hebben we de hele avond gechilld, ooket de andere vrijwilligers, terwijl iedereen om de beurt zn mobiel tevoorschijn haalde om iets tegen m te ‘zeggen’ . En een potje pool spelen ging voornamelijk met gebaren taal. Een beetje random verhaal dit, maar op de een of andere manier maakte dit behoorlijk indruk op mij, dat we een awesome avond hadden door middel van een gesprek via een telefoon, en dat hij natuurlijk in z’n eentje aan te rondreizen was. ’t Slaat natuurlijk nergens op, want natuurlijk zou hij kunnen rondreizen, maar je moet toegeven dat t een stuk lastiger wordt als je niet kan horen. Dus ja, ik dacht, ik vertel t maar even.
Woensdag weer terug naar Samraong, meteen terug naar mn klasje! Blijkbaar hadden ze aan Capucine gevraagd: Where is teacher Noa?! Teacher Noa go home?! No goodbye?! Hihi zo schattig. Dus ja ik was blij dat ik mn klasje weer zag.
Diezelfde dag hielpen we weer met de planten water geven, en al na 5 minuten waren we helemaal doorweekt, doordat iedereen water op elkaar gooide, hele blikken vol. De principal was niet al te blij, maar wij hadden een awesome tijd!
Vrijdag was een druk dagje. ’s Ochtends kregen we een rondleiding in het monniken huis, te horen gekregen hoe ze daar precies leven. Daarna snel naar huis, spullen pakken, en op naar Thailand voor een border run! Wat een geweldige rit! Achterop de scooter, 40 minuutjes, zo’n mooie omgeving, zo veel te zien! Zou willen dat ik daar zelf kon rondtouren, en kon stoppen waar ik zou willen! Na 30 min begon mn kont toch wel pijn te doen, dus blij dat we er waren. Daar Cambodja uit: stempel, Thailand in: stempel, Thailand uit: stempel, en Cambodja weer in: visum. En dat allemaal binnen een uur!
Hop terug naar huis, muziekje in, wind in je haren, heerlijk!
Snel even eten, en op naar school. En toen kwam waarschijnlijk een van mn beste ervaringen die ik tot nu toe heb gehad tijdens mn trip. We gingen naar de huizen van 4 van onze meisjes. Capucine en ik, met onze 11 kindjes, waarvan er een paar bij ons achterop te fiets zaten. Capucine en ik moesten trouwens een jurk aan en make up, en de meiden hadden ons haar gevlochten, want ze wilden dat we er mooi uitzagen als we naar hun familie gingen!
Bij t eerste huis aangekomen klommen de kinderen meteen op een hooiberg, dus wij meteen volgen natuurlijk! Daar even lachen, spelen, foto’s maken, geweldig! T huis zelf stond op palen, met onder t huis een grote tafel. Op die tafel stond allemaal eten klaar: rijst, vis en wat sla. De kinderen hadden plastic bekertjes met wat fris gepakt en proosten maar!! Daar zaten we dan, met zn 12-en. Zo’n geweldige ervaring was dit! Ik voelde me echt one of them, om daar met hun te zitten eten en drinken. Een wc hadden ze niet, dus dat moet maar ergens in de bosjes. Wat ik wel lastig vond is dat ze al dit eten voor ons hadden voorbereid, terwijl ik denk, nee doe dat nou niet, gebruik t nou voor jezelf. Maar blijkbaar is t een blessing als ze bezoek van ons krijgen?
Daarna naar nog 3 huizen, waar we fruit, drinken, gekke noedels kregen. Ontzettend veel foto’s gemaakt, de kinderen zelf ook, die vinden t super om foto’s met onze camera’s te maken! Ook de familie’s ontmoet! Enorme glimlach op hun gezicht! De kinderen leerden ons om ‘thank you mother Chandy’ of ‘thank you grandfather Sophea’ in khmer te zeggen.
Al met al was dit echt een top huis! Ik voelde me echt een van hun, heel bijzonder om te zien hoe ze leven, echt niet te vergelijken met back home… Bizar, maar ontzettend mooi! Zo blij dat we deze kans kregen!
’t weekend gingen we met alle vrijwilligers naar Siem Reap, om daar op zaterdag naar Angkor te gaan! Dit was mn tweede keer, omdat mn eerste keer niet geweldig was vanwege t groepje met wie ik was, en omdat mn camera t halverwege begaf (had ik weer…) dus dit was een mooie herkansing! Half 5 opstaan, tuk tuk pakken, en gaan met die banaan! Tim is al een stuk of 4o keer (niet overdreven) naar Angkor gegaan, dus die wist een goed plekje voor de sunrise. Oh wauw! We waren echt helemaal alleen, stonden op een bruggetje, omringt door water met daarin oude bomen, een mooie oranje roze gloed, dan de oranje zon die opkomt, in stilte genietend, echt geweldig! Ik snap niet dat niemand hier naartoe gaat (al was ik er op dat moment ontzettend blij mee)
Verder zijn we nog naar Ta Prohm gegaan, de tempel die midden in de jungle staat, en waar enorme wortels doorheen zijn gegroeid. Ontzettend mooi! Hier was ik de eerste keer ook naartoe geweest, maar dankzij Tim toch nog wat nieuwe dingetjes gezien! Lekker op je gemak rondlopen, in je eentje in stilte, heerlijk!
De vorige keer was ik ook nog naar Bayan(?) geweest, de tempel met ontzettend veel Boeddha gezichten erin. Die was indrukwekkend!!! Ontzettend groot, zo knap hoe ze die gezichten hebben gemaakt! Jammer dat er onzettend veel mensen waren, maar t was t meer dan waard!
Angkor Wat behoor niet tot de 7 wereldwonderen, maar staat wel in de top 10 van wereld schoongoederen (geen idee of dit een woord is maar ik denk dat iedereen t wel begrijpt), en ze hebben meer dan gelijk dat t in de top 10 staat! Zo ontzettend veel tempels zijn er! Ik denk dat ik er een stuk of 9/10 heb gezien, en waarschijnlijk zijn er in totaal wel tientallen! Heel bijzonder! Mooi gebied ook! Denk dat het geweldig zou zijn om het fietsend te doen, alleen veeel te heet (he Sam;) )
En dan weer terug voor mn 5e weekje hier al weer, wat gaat t toch ontzettend snel!
-
18 December 2015 - 08:40
Marloes:
Wat een prachtige verhalen deel je toch met ons. Je omschrijft het zo leuk dat ik het als een film voor me zie! En wat leer je toch veel nieuwe mensen kennen en zie je veel bijzondere dingen. Kan je het allemaal nog in je opnemen, zo veel! 5e week alweer! xxx -
18 December 2015 - 08:59
Peter:
Ik kreeg een bleepje op mijn telefoon. Zit in de trein naar Rotterdam. De zoveelste sombere, grijze dag. Jouw verhaal toverde een hele grote glimlach op mijn gezicht. Ben helemaal blij van binnen. Dank je wel. Liefs, pap -
18 December 2015 - 09:56
Jessie:
Nou! Ik werd er ook helemaal blij van. Heel ontroerend ook. Wat een fijn en blij verhaal.
Tsjonge jonge wat een mooie tijd daar..ik zou er nog ff blijven....thuis!
Bijzonder ook de avond met o.a. de dove jongen. Hij zal alles op een andere manier beleven, misschien meer details, meer geuren. Nou, lieverd, tot gauw!! xx
-
18 December 2015 - 10:11
Sasja:
Super leuk verslag weer! Heb je nog meegedaan aan de Angkor Run eerder in december? We zijn bezig met ons fotoboek van Laos, pfff, zoveel foto's om uit te kiezen, dat gaat bij jou ook nog een leuke klus worden zo te horen! Veel plezier maar weer en tot het volgende verslag! x -
20 December 2015 - 12:47
Oma En Opa V.w.h.:
Wat schrijf je toch een geweldig leuke verslagen!
Al die verslagen gebundeld worden op deze manier een complete reiskroniek.
Misschien moet je langzamerhand naar een uitgever op zoek om er een
echt reisboek van samen te stellen.
Wie weet scoor je daarmee?
Fijne feestdagen daar in het verre Oosten en vooral
....een gezond,inspirerend en mooi 2016.
Oma en opa
-
21 December 2015 - 21:26
Cora Clements:
Ha Noa,
Wat schrijf je toch gezellige en boeiende verhalen. Leef helemaal met je mee. Fijn dat je van die mooie mensen ontmoet die samen met jou van alles ontdekken en willen zien. Kan me voorstellen dat je geweldig geniet. Doe dan dan ook maar met volle teugen.
Mocht het bij jou in de buurt ook kerst zijn, wens ik je prettige dagen, mocht het daar geen kerst zijn, wens ik je natuurlijk ook een prettige tijd. Voor 2016 veel geluk, gezondheid en heel veel plezier.
Dikke knuffel van Cora uit Scheveningen. xxx
-
28 December 2015 - 14:19
Sam:
Weer een geweldig verhaal bo! Heftig he dat van de Khmer Rouge. Niet voor te stellen.
Gaaf dat je ook bij de mensen thuis bent geweest, ontzettend leuk! Die ervaring pakt niemand van je af, en wat zijn die mensen daar toch heerlijk vriendelijk.
En jazekers, fietsen naar ankor Wat in de middag hitte is totaal geen goed idee nee hahaha, gelukkig heb jij dat beter aangepakt. Geniet nog veel bo en ik hoor het volgende verslag wel weer! -
24 Januari 2016 - 23:31
Roosmarijn:
Damn Noa! Super vet!!
Prachtig die momenten daar in de huizen van die kinderen
Hoop dat je echt een fantastische tijd daar heb gehad!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
