Lao, wat ben je toch mooi!

Next stop, Vang Vieng. Basically een van de enige redenen waarom mensen hier naartoe gaan is vanwege t tuben. Even snel een uitleg. Je krijgt een gigantische donutband, stapt t water in, en t heerlijke leven kan beginnen! Dwars tussen de bergen, af en toe een local die zich in de rivier wast of kinderen die heerlijk aan t spelen zijn. Maar de echte reden waarom de meeste mensen t doen zijn de barretjes. Een paar jaar terug stonden er wel een stuk of 30 barretjes, maar doordat er een paar ongelukken zijn gebeurd zijn t er nog maar 2. In feite ‘stap je uit’ na ongeveer 15 minuten, om bij de eerste bar een drankje te nemen, te volleyballen, buikglijden, dat soort dingen. Gewoon een gezellige tijd hebben dus met de mensen daar! Yara en ik kwamen in de tuk tuk naar ’t startpunt al 2 Nederlanders tegen (wederom verrassend) en zijn eigenlijk de rest van de dag met hun omgegaan. Nou hop dan de tube weer in, op naar de 2e bar. ’t Tuben zelf klonk voor mij nog best spannend, dacht wel een beetje oh misschien knal je tegen rotsen op ofzo?! Nou… nee. Zo ontzettend langzaam ging t! Wat opzich ook wel lekker is, want wat wij deden was samen een vlotje vormen door elkaar of elkaars band vast te houden, een beetje te peddelen en t genieten kan weer beginnen!
Een van de Nederlandse gozers had een gopro, dus er werden behoorlijk wat foto’s en selfie’s gemaakt,, maar t universum vond dat hij te veel geluk had, gevolg: hij was z’n gopro in de rivier verloren.. ontzettend zonde en jammer, maar t mocht de pret niet bederven. Wij verder tuben, af en toe een kleine stroomversnelling, hup kont omhoog! We moesten voor een bepaalde tijd terug zijn, dus aan t eind hebben wij (lees: de nederlandse gozer) als een malle zitten peddelen, terwijl wij (lees: Yaar en ik) er achter aan hingen
Verder ws er dus vrij weinig te doen in Vang Vieng, dus heel lang zijn we daar ook niet gebleven! Dit was dan het moment dat ik, Yaar en Joyce op gingen splitsen, want alle drie wilde wat anders gaan doen. Voor mij was dat: een 4daagse scooterloop! Eerst een nachtbus in, een 1 persoonsbed delen met een wildvreemde, ach ja, inmiddels ben ik t ook wel weer gewend.
Om 2 uur ’s nachts aangekomen in Thakek, waar je de loop kan beginnen. Hier stapte ik met 2 Duitse gozers uit, dus hun aangesproken en met hen een slaapplek gezocht en al gauw besloten om met hun de scooter loop te doen.
Als ik eerlijk mag toegeven: ik was en ben best wel een beetje trots op mezelf, want t was een semi-automatische scooter, waar ik dus echt nog nooit op heb gereden. Maar gelukkig is t net zo makkelijk als fietsen, dus dat was wel snel geleerd!

Tasje pakken, en gaan met die banaan! Die 2 jongens op 1 scooter, ik op de ander, en laat de loop maar beginnen! Eerst dag was 100 km, dwars door de bergen, meren met dode bomen erin, over zandweggetjes, vol kiezelsteentjes, niet mijn favoriete wegen, maar als ik eerlijk ben kon ik er toch ook wel van genieten!
Af en toe stoppen om een cave te bezoeken, even te zwemmen, rekken en strekken want ik kan je vertellen, in korte broek glij je ten eerste binnen een poep en een scheet van je zadel af van het zweet, en t schuurt ook wel een beetje. Dat in combinatie met de pijn in je ass van het zo lang zitten maakte dat die pitstops wel welkom waren!

Aangekomen bij t eerste dorpje, net op tijd voor de sunset, dus bungalow geregeld. Helaas geen 3 persoonskamer meer, dus dat werd een 2 persoonsbed met z’n 3en delen, hartstikke gezellig, lepeltje lepeltje toch!;)
’s avonds beetje muziek luisteren, kaarten, koud biertje erbij want dat hadden we wel verdiend, en lekker eten boven t water op een bruggetje.

Volgende dag was t 50 km naar t volgende dorpje, maar omdat daar vrij weinig te doen was hebben we die geskipt en zijn we naar de volgende gegaan, 60 km verderop.
Dit keer wel m’n eigen bedje, en daar een ander groepje gevonden die ook de loop deden, dus daar gezellig mee chillen.
We wilden niet al meteen terug, dus zijn we dag 3 naar de beroemde cave gegaan! 40 km heen, daar in een bootje, super donker in die grot, maar ontzettend mooi! T is moeilijk uit te leggen, maar als je dan die glasheldere weerspiegeling van die gigantische rotsen zag, geeft dat echt een heel raar maar mooi gevoel om doorheen te varen. Als je de grot uitgaat kom je in de jungle terecht, zweten man! Maar prachtig!
Snel weer terug, terugscheuren om voor t donker weer terug te zijn!

En dan dag 4. We besloten om eerst naar de coldsprings te gaan, 20 km terug, maar t zeker waard! Super mooi helder blauw, daar op een rots met wat reggae muziek genieten!
De weg ernaartoe kon je eigenlijk niet eens een weg noemen. Gehobbel als een malle, veel zand, stenen, en gaten, maar ook hier vond ik t stiekem toch hartstikke leuk om doorheen te rijden, terwijl je als je om je heen keek 1 grote uitgestrekte vlakte zag!
EN dan de laatste 150 km. Dit was basically een rechte weg, dus (sorry pap en mam) maar hier konden we lekker scheuren! De 80 km/h hebben we wel gehaald, maar wederom paps en mams, maar je geen zorgen, de mensen weten wel hoe ze hier moeten rijden, dus ze rijden gewoon prima om je heen als ze je willen inhalen en de wegen waren prima!

Al met al dus rond de 500 km gereden, wat ik persoonlijk behoorlijk veel vind. Tijdens t rijden dacht ik dan toch ook wel vaak: Goddomme, ik rij hier met mijn 18 jaar, op een semi automatische scooter (wat ik dus nog nooit had gedaan) in Laos, door deze prachtige natuur. Dan voel ik me toch eigenlijk wel heel verwend, maar mooi en fijn gevoel is t toch ook wel, warm vooral.

Terug in Thakek de volgende dag meteen weer door. WE zouden de bus om 2 uur nemen, een local bus, dus wij om half 2 bij t busstation, als de bus pas om half 5 aan komt kakken, want onze bus was kapot gegaan. Nou prima, laten we nu maar gewon gaan.. Nou nee hoor, eerst nog 300 keer stoppen, veel te veel mensen in de bus ook. Uiteindelijk kwamen we om 1 uur ’s nachts aan in Pakse, na dus 9 uur, of 11 uur( inclusief wachttijd) terwijl t maar 6 uur hoorde te doen. Oh big mamma Asia, je stelt nooit teleur!
En natuurlijk waren alle guesthouses al dicht, dus dan maar in een redelijk cheap hotel gaan.
Wederom de volgende dag door, dit keer 3 uur in een tuk tuk, half uur in een bootje, om in t prachtige zuiden,, ook wel 4000 islands genoemd, aan te komen!
Hier weer een bungalowjte met zn drieeen, kost allemaal geen drol, aan de rivier. De eerste dag hebben we letterlijk helemaal niets gedaan. Om 10 uur ’s ochtends gingen we naar t restaurantje naast ons guesthouse, en om 5 uur ’s avonds dachten we dat t wel eens tijd was om weer weg te gaan. Halverwege kwamen Yaar en Arjan (1 vd Nederlanders vd loop) ons nog joinen, die wij later weer op hun eiland joinden. Want zij zaten op Don Det, en wij op Don Khon, wat een uur lopen was, kwamen wij ’s avonds om 12 uur achter, pikdonker, en Jannik had geen slippers, dus dan op de zandwegen met rotsen te lopen was ook niet echt een pretje! Lesje geleerd!
Volgende dag toch iets actievers, t hele eiland rondgelopen, prachtig hoor! Boxjes mee, en uiteindelijk bij de andere kant uitgekomen, waar je Cambodja op een paar 100 meter kan zien liggen, je kan er bij wijze van spreke zo naartoe zwemmen!

Na een paar dagen in t zuiden terug met een busje naar Pakse, om daar mijn laatste dagen in Laos te spenderen! Weer een scooter gehuurd, op naar een tempel, een soort mini Angkor Wat, maar t verschil was dat er hier praktisch niemand was, wat heerlijk was! Omhoog de trappen op, die werden omringd door prachtige bomen met witte bloemetjes, wat een plaatje!
Terug scheuren, want ik wilde voor t donker terug zijn.. gefaald.. En dat niet alleen… Man man er ontztond echt een heel massagraf van vliegen over mn hele lichaam, vooral mn gezicht. Zat echt met half dichtgeknepen ogen op mn scooter, wel 4 keer gestopt op een vlieg uit mn oog te halen, dat doet toch ook nog pittig pijn als zo’n vlieg tegen je aan knalt! Thuis aangekomen de schade bekijken: m’n armen waren gewoon zwart van alle dode vliegen.. hmmm.. lekker!!

Volgende dag naar een paar watervallen, fascinerend is t wel zeg! De hoeveelheid water die omlaag knalt, en t stopt nooit, een eindeloos durende stroom water! Ja daar kan ik wel een behoorlijke tijd naar kijken!

En dan is t alweer tijd om Laos achter te laten. Man man wat gaat t hard!! Afscheid van de jongens genomen, echt super leuke gozers waren! Voelde me super op mn gemak met ze, kut grapjes maken elkaar beledigen, gekke foto’s maken, muziek uitwisselen, heel relaxed allemaal, dus als ik terug ben ga ik ze zeker opzoeken! It was good fun! (Inside joke)