Mijn leven hier
Blijf op de hoogte en volg Noa
28 November 2015 | Cambodja, Sâmraông
Mn tweede weekje in Cambodja alweer, wat vliegt de tijd toch weer!!
De tweede dag in Siem Reap een beetje rustig aan gedaan. Ben met iemand die ik in het hostel ontmoette een beetje door Siem Reap gaan lopen, naar de plekken waar geen andere toeristen kwamen, waar je het echte Cambodja ziet. Kinderen die in de rivier spelen, een rivier die zo vies is waar de meeste mensen hun voet nog niet eens in zouden steken, maar zij vol plezier aan het genieten zwemmen of vissen waren. Die ochtend had t behoorlijk hard geregend (ook wel even lekker, beetje verkoelend!) , waardoor de wegen super modderig waren en mijn benen aan t eind dan ook helemaal onder de modder zaten, maar ik hou er van! Die zandwegen maken t plaatje nou eenmaal compleet. Op de terugweg zagen we nog een optocht, waarschijnlijk voor het waterfestival dat die volgende week zou beginnen. Leuk om ze zo door de straten te zien lopen!
Aan t eind nog even naar de markt gelopen, geluncht (man ik hou van aziatisch eten) en dan weer even relaxen bij t zwembad zolang t nog kon! Maar na een paar minuten begon t weer enorm hard te regenen, met bakken uit de hemel, wauw! Zo veel water op de wegen, super cool om te zien, zeker na alle droogte die ik de afgelopen maandne heb gezien!
Eind van de middag weer terug naar Samraong en vroeg naar bed, want de bruiloft begon de volgende dag al om half 7… Wat is dat toch met bruiloften zo vroeg in de morgen…
Leuk om iedereen in mooie kleren te zien, eens wat anders dan onze normale ‘werkkleren’.
De bruiloft begon uit 3 ceremonies, waarvan wij er 2 hebben gezien, de ochtend en de avond.
De ochtend begon met een ontbijtje, een vreemd ontbijtje… Ik heb werkelijk waar geen idee wat ik nou heb gegeten, ik gok op iets van vlees en vis, maar ik zag ergens een jongen met een varkenshoofd rondlopen, dus een heel erg goed gevoel heb ik er niet over…
Mensen op het laatste moment nog bezig met het klaarmaken van de locatie. Ook dat is zo anders dan back home, wat t zelfde was tijdens de Indonesische bruiloft. Wij zouden alles allemaal weken en dagen van te voren klaar hebben, maar hier wordt alles gewoon op t laatste moment gedaan, wat ontzettend leuk is om te zien, want zo gaat dat hier nou eenmaal, dat is hun manier van doen.
Daarna begon de ceremonie. Iedereen kreeg een gouden schaal met daarop eten, wat we uiteindelijk aan het bruidspaar moesten geven. Als je de schaal zou laten vallen zou dat ongeluk voor het huwelijk geven, heb dus een paar keer bijna de bruiloft verpest, maar gelukkig net niet helemaal!
Om de schaal te geven moesten we in twee lange rijen gaan staan, met je etenspartner naast je, en dan langzaam naar t bruidspaar lopen. Nadat we dat gegeven hadden konden we weer zitten en ging de ceremonie verder.
Er werd veel aandacht gegeven aan de ouders van het bruidspaar, veel offers en gebuig, ook door het bruidspaar. Dat verbaasde me, want ik dacht altijd dat alle aandacht naar het bruidspaar ging, maar dat was hier niet het geval.
Daarna begon een nieuw ritueel, het afknippen van de haren. Alleen hier werd gedaan alsof, en gelukkig maar, want als elke gast een stukje haar af moet knippen zou er niks meer over blijven!
Het bruidspaar zat dus in het midden, met de bruidsmeisjes en bruidsjonkers ernaast, en degene die t haar ‘afknipte’ erachter. Van iedereen werd een foto gemaakt, dus dit ritueel duurde wel even, en aan t eind moest je nog wat water over t paar heen sprenkelen.
Wat me heel erg opviel was dat t allemaal een beetje in scene werd gezet. Elke foto, elke handeling, elke keer was er iemand die t haar nog even perfectioneerde of de jurk goed deed. Zelf heb ik de bruid bijna niet zien lachen, wat ik geloof vrij normaal is hier, maar toch, je zou denken dat je eigen bruiloft iets is wat natuurlijk stressvol is, maar ook iets is waar je van moet genieten!
In de middag hadden we dan vrij, om even niets te doen, en dan in de avond naar t feestje! T feestje begon met een geweldige avondmaal! Een stuk of 5 gangen, vis vlees groente eend en nog wat lekker dingetjes. En daarna t echt feest! En ik moet zeggen:
Cambodjanen geven fucking geweldige feestjes! Elke 3 minuten werd er geproost, waardoor je uiteindelijk meer dronk vanwege t proosten dan dat je zelf wat wilde drinken.
EN t dansen.. In t begin waren alleen de vrijwilligers aan t dansen, maar later op de avond kwamen er steeds meer mensen joinen! Gelukkig voor mij bestaat t dansen vrijwel alleen uit rondjes op een paar lopen en met je handen draaien, easy dus! Af en toe kwam er een moment dat je ‘normaal’ moest dansen, maar al gauw nam t rondjes lopen t weer over! Er was zelfs 1 vrouw van wie je gewoon niet mocht stoppen met dansen, dus als je even naar je stoel liep, of alleen maar een poging deed tot, trok ze je alweer aan je arm terug naar de dansplek.
Maar t gaf me zo’n goed gevoel om tussen de cambodjanen te staan dansen, alsof je een van hen was. De kinderen begonnen vol plezier met je te dansen, en ook de volwassenen deden vrolijk mee!
Echt een hele bijzondere ervaring! Ook leuk om ze iets losser te zien worden, geholpen door t bier natuurlijk.
Rond een uurtje of 10 naar huis, want toen was t feestje afgelopen, en dan de volgende ochtend weer lesgeven.
Die morgen was principal Chanareth behoorlijk gaar, te moe van de bruiloft, ‘’i feel drunk and have a headache’’ … Ik vroeg nog hoeveel bier hij dan op had: welgeteld 1. Nou dat zegt wel hoe goed ze er tegen kunnen haha.
De rest van de week lesgeven was leuk, goed om te zien als ze een goed cijfer halen op hun test. Ze zijn behoorlijk leergierig, wat ook goed is om te zien!
Helaas moet ik volgende week (maandag dus) een andere klas gaan lesgeven. Eerlijk gezegd baal ik daar wel van, want ik begin de kinderen net te leren ‘kennen’ , heb de namen geleerd, weet een beetje op welk niveau ze zitten, en t zou beter zijn geweest als ik de volle 5 weken aan dezelfde klas zou kunnen lesgeven.. Maar omdat er vrijwilligers weg zijn gegaan kan het even niet anders. Helaas niets aan te doen, maak er t beste van, en ga t waarschijnlijk alsnog hartstikke leuk hebben met de nieuwe klas!
En nu weekend! Dit weekend hier blijven, zal een rustig weekendje worden, beetje de omgeving verkennen, naar t marktjes, en vooral ontspannen. Er is hier nog wel een mooi plekje om de sunrise te zien, hebben we laatst ook gedaan, maar dan met de moonrise. Wauw zeg! Pikdonker, een oranje maan die langzaam omhoog gaat, omringt door vuurvliegjes, t maan die weerkaatst in t water, en doordat we aan de top van t riviertje stonden kreeg je een hele lange weerspiegeling van de gloed vd maan! Voordat de maan omhoog kwam hadden we met alle volunteers op een andere plek de sunset gezien, ook hartstikke leuk! In t pikdonker weer terug, zonder licht, in een rijtje met 11 mensen, lachen! Een paar zaklampen, maar voor de rest niks, beetje spannend was t wel, maar vooral heel leuk!
’t slapen gaat trouwens gelukkig ook al een stukje beter, tenzij er natuurlijk midden in de nacht een kakkerlak over je heen loopt… Ja dat maakt dat je toch net iets minder snel in slaap kan vallen, omdat je panisch in bed ligt te denken dat elke beweging die je voelt een andere kakkerlak is, of dat er ergens een nest in je bed zit.
Maar, dat soort dingen gebeuren hier gelukkig niet he, waar heb je t over?!
Nou, ik ga nog een keer proberen wat foto’s erop te knallen, en anders doe ik t via facebook!!
XXX
De tweede dag in Siem Reap een beetje rustig aan gedaan. Ben met iemand die ik in het hostel ontmoette een beetje door Siem Reap gaan lopen, naar de plekken waar geen andere toeristen kwamen, waar je het echte Cambodja ziet. Kinderen die in de rivier spelen, een rivier die zo vies is waar de meeste mensen hun voet nog niet eens in zouden steken, maar zij vol plezier aan het genieten zwemmen of vissen waren. Die ochtend had t behoorlijk hard geregend (ook wel even lekker, beetje verkoelend!) , waardoor de wegen super modderig waren en mijn benen aan t eind dan ook helemaal onder de modder zaten, maar ik hou er van! Die zandwegen maken t plaatje nou eenmaal compleet. Op de terugweg zagen we nog een optocht, waarschijnlijk voor het waterfestival dat die volgende week zou beginnen. Leuk om ze zo door de straten te zien lopen!
Aan t eind nog even naar de markt gelopen, geluncht (man ik hou van aziatisch eten) en dan weer even relaxen bij t zwembad zolang t nog kon! Maar na een paar minuten begon t weer enorm hard te regenen, met bakken uit de hemel, wauw! Zo veel water op de wegen, super cool om te zien, zeker na alle droogte die ik de afgelopen maandne heb gezien!
Eind van de middag weer terug naar Samraong en vroeg naar bed, want de bruiloft begon de volgende dag al om half 7… Wat is dat toch met bruiloften zo vroeg in de morgen…
Leuk om iedereen in mooie kleren te zien, eens wat anders dan onze normale ‘werkkleren’.
De bruiloft begon uit 3 ceremonies, waarvan wij er 2 hebben gezien, de ochtend en de avond.
De ochtend begon met een ontbijtje, een vreemd ontbijtje… Ik heb werkelijk waar geen idee wat ik nou heb gegeten, ik gok op iets van vlees en vis, maar ik zag ergens een jongen met een varkenshoofd rondlopen, dus een heel erg goed gevoel heb ik er niet over…
Mensen op het laatste moment nog bezig met het klaarmaken van de locatie. Ook dat is zo anders dan back home, wat t zelfde was tijdens de Indonesische bruiloft. Wij zouden alles allemaal weken en dagen van te voren klaar hebben, maar hier wordt alles gewoon op t laatste moment gedaan, wat ontzettend leuk is om te zien, want zo gaat dat hier nou eenmaal, dat is hun manier van doen.
Daarna begon de ceremonie. Iedereen kreeg een gouden schaal met daarop eten, wat we uiteindelijk aan het bruidspaar moesten geven. Als je de schaal zou laten vallen zou dat ongeluk voor het huwelijk geven, heb dus een paar keer bijna de bruiloft verpest, maar gelukkig net niet helemaal!
Om de schaal te geven moesten we in twee lange rijen gaan staan, met je etenspartner naast je, en dan langzaam naar t bruidspaar lopen. Nadat we dat gegeven hadden konden we weer zitten en ging de ceremonie verder.
Er werd veel aandacht gegeven aan de ouders van het bruidspaar, veel offers en gebuig, ook door het bruidspaar. Dat verbaasde me, want ik dacht altijd dat alle aandacht naar het bruidspaar ging, maar dat was hier niet het geval.
Daarna begon een nieuw ritueel, het afknippen van de haren. Alleen hier werd gedaan alsof, en gelukkig maar, want als elke gast een stukje haar af moet knippen zou er niks meer over blijven!
Het bruidspaar zat dus in het midden, met de bruidsmeisjes en bruidsjonkers ernaast, en degene die t haar ‘afknipte’ erachter. Van iedereen werd een foto gemaakt, dus dit ritueel duurde wel even, en aan t eind moest je nog wat water over t paar heen sprenkelen.
Wat me heel erg opviel was dat t allemaal een beetje in scene werd gezet. Elke foto, elke handeling, elke keer was er iemand die t haar nog even perfectioneerde of de jurk goed deed. Zelf heb ik de bruid bijna niet zien lachen, wat ik geloof vrij normaal is hier, maar toch, je zou denken dat je eigen bruiloft iets is wat natuurlijk stressvol is, maar ook iets is waar je van moet genieten!
In de middag hadden we dan vrij, om even niets te doen, en dan in de avond naar t feestje! T feestje begon met een geweldige avondmaal! Een stuk of 5 gangen, vis vlees groente eend en nog wat lekker dingetjes. En daarna t echt feest! En ik moet zeggen:
Cambodjanen geven fucking geweldige feestjes! Elke 3 minuten werd er geproost, waardoor je uiteindelijk meer dronk vanwege t proosten dan dat je zelf wat wilde drinken.
EN t dansen.. In t begin waren alleen de vrijwilligers aan t dansen, maar later op de avond kwamen er steeds meer mensen joinen! Gelukkig voor mij bestaat t dansen vrijwel alleen uit rondjes op een paar lopen en met je handen draaien, easy dus! Af en toe kwam er een moment dat je ‘normaal’ moest dansen, maar al gauw nam t rondjes lopen t weer over! Er was zelfs 1 vrouw van wie je gewoon niet mocht stoppen met dansen, dus als je even naar je stoel liep, of alleen maar een poging deed tot, trok ze je alweer aan je arm terug naar de dansplek.
Maar t gaf me zo’n goed gevoel om tussen de cambodjanen te staan dansen, alsof je een van hen was. De kinderen begonnen vol plezier met je te dansen, en ook de volwassenen deden vrolijk mee!
Echt een hele bijzondere ervaring! Ook leuk om ze iets losser te zien worden, geholpen door t bier natuurlijk.
Rond een uurtje of 10 naar huis, want toen was t feestje afgelopen, en dan de volgende ochtend weer lesgeven.
Die morgen was principal Chanareth behoorlijk gaar, te moe van de bruiloft, ‘’i feel drunk and have a headache’’ … Ik vroeg nog hoeveel bier hij dan op had: welgeteld 1. Nou dat zegt wel hoe goed ze er tegen kunnen haha.
De rest van de week lesgeven was leuk, goed om te zien als ze een goed cijfer halen op hun test. Ze zijn behoorlijk leergierig, wat ook goed is om te zien!
Helaas moet ik volgende week (maandag dus) een andere klas gaan lesgeven. Eerlijk gezegd baal ik daar wel van, want ik begin de kinderen net te leren ‘kennen’ , heb de namen geleerd, weet een beetje op welk niveau ze zitten, en t zou beter zijn geweest als ik de volle 5 weken aan dezelfde klas zou kunnen lesgeven.. Maar omdat er vrijwilligers weg zijn gegaan kan het even niet anders. Helaas niets aan te doen, maak er t beste van, en ga t waarschijnlijk alsnog hartstikke leuk hebben met de nieuwe klas!
En nu weekend! Dit weekend hier blijven, zal een rustig weekendje worden, beetje de omgeving verkennen, naar t marktjes, en vooral ontspannen. Er is hier nog wel een mooi plekje om de sunrise te zien, hebben we laatst ook gedaan, maar dan met de moonrise. Wauw zeg! Pikdonker, een oranje maan die langzaam omhoog gaat, omringt door vuurvliegjes, t maan die weerkaatst in t water, en doordat we aan de top van t riviertje stonden kreeg je een hele lange weerspiegeling van de gloed vd maan! Voordat de maan omhoog kwam hadden we met alle volunteers op een andere plek de sunset gezien, ook hartstikke leuk! In t pikdonker weer terug, zonder licht, in een rijtje met 11 mensen, lachen! Een paar zaklampen, maar voor de rest niks, beetje spannend was t wel, maar vooral heel leuk!
’t slapen gaat trouwens gelukkig ook al een stukje beter, tenzij er natuurlijk midden in de nacht een kakkerlak over je heen loopt… Ja dat maakt dat je toch net iets minder snel in slaap kan vallen, omdat je panisch in bed ligt te denken dat elke beweging die je voelt een andere kakkerlak is, of dat er ergens een nest in je bed zit.
Maar, dat soort dingen gebeuren hier gelukkig niet he, waar heb je t over?!
Nou, ik ga nog een keer proberen wat foto’s erop te knallen, en anders doe ik t via facebook!!
XXX
-
28 November 2015 - 09:31
Jessie:
Nog niet gelezen...maar net een uur geskyped. Dat zag er allemaal goed uit! Lekker relaxed in een hangmat , af en toe scharrelt er een schattig kindje rond, je gaat zo eten. Nou, prima! xx
-
28 November 2015 - 09:44
Jessie:
Gelezen! Goh, heerlijk allemaal...nog geen buikklachten he! xx
-
28 November 2015 - 09:47
Sasja:
De hele tijd tijdens dit verslag dacht ik, ik Mis iets .... Blijft dat ik je vorige verslag niet gekeken had. Ben weer helemaal bij nu, gaaf allemaal hoor!!!! En ook herkenbaar op bepaalde punten... Same same but different -
28 November 2015 - 09:47
Sasja:
De hele tijd tijdens dit verslag dacht ik, ik Mis iets .... Blijft dat ik je vorige verslag niet gekeken had. Ben weer helemaal bij nu, gaaf allemaal hoor!!!! En ook herkenbaar op bepaalde punten... Same same but different -
28 November 2015 - 10:10
Sasja:
Nou zeg, type fouten tot en met en 2x gepost .... da's telefoons voor je ;) blijft = blijkt en gekeken = gelezen. Weet helaas niet hoe ik 1 post kan verwijderen -
28 November 2015 - 10:27
Noa Van Waveren:
Haha zou mij ook kunnen gebeuren! Merk dat ik ooo extreem veel fouten heb, bedoel natuurlijk dansen OM een PAAL, en al die andere fouten laat ik maar zitten -
28 November 2015 - 10:47
Petrus (vader Van Samuel):
Heerlijk om je net uitgebreid gesproken te hebben. Wat zie je er goed uit en wat heb je het leuk. Scheelt ook in mijn inbox van what's app. We zagen je wel af en toe van kleur verschieten toen het over enkele medereizigers ging. Goed dat je die geheimpjes niet met je ouwelui deelt en er ook niets over schrijft in je blog. Gelukkig houden je broers ons goed op de hoogte. Hahahaha. Zonder gekheid, helemaal top dat je het zo goed naar je zin hebt. We zijn supertrots op je. Blijf genieten ! Liefs, pap -
28 November 2015 - 12:02
Astrid:
Echt weer een super verhaal! Ik lees ze elke keer met heel veel plezier, vooral omdat ik merk dat je het daar enorm naar je zin hebt! De dingen die je mee maakt, echt geweldig! Je bent zoveel ervaringen rijker nu, over 60 jaar kan je er denk ik nog steeds met heel veel plezier naar terug kijken. Ik vind het echt heel knap wat je nu doet, het lijkt mij zelf lastig als ik telkens niet weer wat er gaat komen, maar zo te lezen maak jij elke keer contact met anderen en heb je het heel gezellig met hen. We missen je hier wel in Lochem hoor! Elke maandag ochtend zie ik vanaf het station je huis, maar zonder jou :( Ik kijk er ook super naar uit wanneer je terug komt, maar ik hoop vooral dat je nog super gaat genieten van de tijd dat je daar zit!
Dikke knuffel van mij! -
28 November 2015 - 14:59
Oma En Opa V.W.H.:
Alweer zo,n prachtig verslag.
Het houdt niet op!
Langzamerhand wordt het een heus manuscript van jouw reis.
Wij lezen het iedere keer met heel veel plezier.
Blijf genieten van al die nieuwe indrukken.
Kus,
Oma en opa -
29 November 2015 - 16:41
Oma En Opa:
Lieve Noa, we lopen wat achter met het lezen van de verslagen, maar wat fijn dat het goed gaat! Je ziet er goed uit! Succes met de klas en alles. Liefs. -
29 November 2015 - 22:06
Josse:
Lief kakkerlakkrekelpootje van me,
Goed om te lezen dat je het zo naar je zin hebt! Ik zie je al helemaal los gaan en al je dans skills in de strijd gooien! Ik vind het leuk om te lezen wat je elke week doet, krijg ik er een beter beeld van. Knap dat je voor de klas staat, moet je maar even doen. Ook ik zwaai elke weekend naar je huisje en we zullen elkaar snel weer een keer spreken! Veel plezier nog de komende tijd!!
X jos -
02 December 2015 - 14:34
Woninkjes:
Lieve Noa,
Wat beleef je toch veel! Wat is het toch interessant om op deze manier het leven aan de andere kant van de wereld (ongeveer ;) ) een beetje mee te maken. Heel wat interessanter dan het leven in het kwakkelige Holland met alle verplichtingen en deadlines. Geniet maar volop van deze mooie tijd.
Liefs van de Woninkjes -
02 December 2015 - 21:35
Cora Clements:
Lieve Noa,
Wat een plezier allemaal, wat een belevenissen. En wat die buiginkjes en liefdevolle reacties naar de ouders van het bruidspaar betreft. Nou dat is vast om ze te bedanken omdat het bruidspaar nu is wat ze uiteindelijk zijn geworden. Mooie mensen. Geniet maar lekker verder. Dikke knuffel van Cora -
13 December 2015 - 15:26
Roosmarijn:
Wauw gaaf zeg zo'n bruiloft!
Bij de Marokkaanse bruiloft lacht de vrouw ook niet echt bij de rituelen, wel op de foto's natuurlijk en op het feest ook! Misschien is hoort dat haha. Who knows.
Maar echt super leuk!! Ben jaloers op je. Fijn dat je het zo leuk hebt gehad.
Jammer dat je nu een andere klas les moet geven.
Hoe bevalt die klas tot nu toe? Ook leergierig?
Verveel je je niet soms in de middagen?
Zal ik naar je toevliegen. Wil graag hetzelfde met je doen. Pff. Erg gaaf allemaal Noa!!
xxx -
25 Januari 2016 - 06:08
Liesbeth (van Alex En Hilde):
Hoi Noa, wat leuk om je verhalen te lezen. Ik zie het helemaal voor me. En wat heb je het goed gedaan in Samraong. Heel leuk om te lezen dat je tot het einde leuke spelletjes en activiteiten hebt verzonnen voor de kinderen. Je hebt ontzettend veel enthousiasme en je kan je lekker laten gaan met die kids, echt mooi om te lezen. Heel veel plezier met de rest van je reis. Ik kijk binnenkort weer naar je blog, ben benieuwd naar je verhalen. Xxx Liesbeth en ook van Alex en een knuffel van Hilde. Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
