Yogya, Borobudur, Pramanan, Bromo en Ije

Yogya, Borobudur en Pramanan
Nou, t was me het weekje wel!
We gaan verder met waar ik gebleven was, namelijk de avond voor de Borobodur. Hartstikke gezellig gehad in een of ander cafeetje, heerlijk ontspannen. Rond een uurtje of een een taxi geregeld die ons naar onze slaapplek dichtbij de Borobudur zou brengen. Onze backpacks hadden we die middag in het vorige hotel gelaten, zodat we die niet de hele tijd met ons mee hoefden te zeulen. Die avond zeiden we dan ook de hele tijd tegen elkaar: Don’t forget, we have to pick up our bags! Ging helemaal goed, waren t niet vergeten, we stapten in de taxi, zeiden tegen de driver dat we eerst langs ons hotel moesten om onze spullen te pakken, is that oke? Yes Yes! Na een minuutje dachten we, nouu laten we t voor de zekerheid nog een keer vragen, is that oke? Yes Yes! Maar na een minuut of 10 op de grote weg te hebben gereden kregen we toch wel heel erg het gevoel dat hij geen ene reet begreep van wat we hadden gezegd, dus… geen backpacks voor ons…
Geen opladers, pyjama, schone kleren, toiletspullen, helemaal niets, nouja is ook weer een ervaring!
Om ongeveer 2 uur wedden we wakker gemaakt, niet echt veel slaap gehad dus.. Snel even klaarmaken, dat duurde gelukkig nog niet eens 1 minuut omdat we nul spullen hadden, zo zie je maar weer, een geluk bij een ongeluk;)
Ojek pakken naar t begin, zaklampje mee, en op de naar de tempel! We waren daar gelukkig ruim op tijd, dus eerst een beetje rondlopen! Prachtig! Je hebt zeg maar een stuk of 5/6 platformen, maar we hebben de sunrise op de bovenste gekeken. Omdat het niet echt helder was vanwege alle rook, zagen we niet de oranje gloed die we hadden verwacht, maar toch was het een prachtig beeld! Het bestond uit kleine koepeltjes, met daarin een boeddha erin. Ze zeggen dat als je je arm erdoorheen steekt, en je de boeddha aan kan raken, je blessed bent. Alleen.. t was vrij makkelijk.. dus we wisten niet helemala of we t goed deden.. Maar wat een groot complex! Echt super!
Uiteindelijk terug naar onze slaapplek, daar nog even slapen, ontbijtje eten (nosi goreng, hmmm) en dan uiteindelijk weer terug naar Yoyga.
Vervolgens op naar de Pramanan! Misschien nog wel mooier dan Borobudur! Een stuk of 5 tempeltjes, met daarin elk een verschillend standbeeld. Ontzettend druk though, dus dat was wat minder, mensen wilden ook weer foto’s van ons maken… maargoed, echt heel mooi! Er zouden er ook nog een paar in de buurt zijn, maar die waren helaas verwoest door de aardbeving ongeveer 10 jaar geleden.

Na de Pramanan nog even door Yogya lopen, om te eindigen bij een ander cafeetje in de backpackers wijk, met live muziek deze keer! We hadden een treinticket om 1 uur geboekt naar Malang, dus rond een uur of half 12 het station proberen te zoeken. Alleen.. zijn er 3 verschillende.. en ja het is dus indonesie waar vrijwel niemand engels praat… dus dat maakt het allemaal wel een stuk moeilijker… uiteindelijk kwamen we bij t station aan, gelukkig! Fuck, het is de verkeerde… Niet gnoeg tijd om naar de andere te lopen, dus dan maar snel een ojek!
Eenmaal in de slaaptrein proberen een beetje comfortabel te liggen, wat vrij lastig is als t echt extreem koud is, de lichten aanblijven, en er een film opstaat.. Maar met muziek, een dekentje over je heen en een slaapmaskertje is t toch best prima!
In Malang aangekomen lekker even ontbijten, voor minder dan een euro een lekker bord Nasi Goreng een een kop thee met de meeste hoeveelheid suiker erin die ik ooit heb gezien/geproefd. Typisch Indonesie trouwens, ze knallen overal een enorme hoeveelheid suiker in, maar toch zijn ze allemaal zo klein en dunnetjes! Raar…
Ben en Barney hebben vervolgens 2 dirtbikes gehuurd, dat zag ik niet helemaal zitten, aan de linker kant rijden en met al dat verkeer, nee dankje!
Dus ik een uncut (klein busje), en Ben en Barney erachter, voor hun de eerste keer op zo’n grote motor, met al dat verkeer, blijft toch wel spannend! Uiteindelijk zelf in slaap gevallen, paar keer bijna van het bankje afgeknald, om vervolgens bij het Yoshi guesthouse aan te komen, wauw wat een mooie omgeving!!! Overal bergen om je heen, iets koeler, heerlijk! Snel even een douche genomen, en , het beste van allemaal, hij was warm! M’n eerste warme douche in bijna anderhalve maand, en wauw wat heb ik genoten! Ik geef toe, zo’n koude douche is niet zo heel erg, t koelt wel lekker af, maar toch, een warme douche is toch ok wel lekker!
En nu wachten op de jongens, ja dat vond ik wel even spannend. Ik had maar 1 nummer van hun, en speelde alle rampsenario’s al in mn hoofd af, zat al te denken dat ik misschien t ziekenhuis maar moet bellen of er 2 bule’s zijn binnengekomen (beetje overdreven misschien, maar in indonesie weet je t maar nooit!), maar gelukkig kkwamen ze na een paar uur aanrijden! Ze hadden beetje t zelfde probleem, kwamen in t hotel en vroegen of er een blank meisje met drie grote tassen was gearriveerd, en als antwoord kregen ze nee, dus zij dachten ook: fuckk… maar uiteindelijk eind goed al goed!
Wederom weer een slapeloze nacht, namelijk om 2 uur opstaan, klaarmaken, om met de scooter naar Mount Bromo te gaan! Ik bij Barney achterop, Ben alleen. Wat een drama was t! Na een paar minuten waren we Ben kwijt geraakt, en weer 2 minuten later ging onze motor kapot… en dat om half 4 midden in de nacht… Dus wij proberen een lift te krijgen, na 3 Ojeks uiteindelijk bij Mount Bromo aangekomen (we zijn trouwens langs de ingang gesneakt, dus hoefde geen entree te betalen, dat is dan 1 ding wat goed ging die avond!) We zijn niet de Bromo zelf opgeklommen, omdat iedereen dat deed, waardoor het echt achterlijk druk was en je nergens goed kon zitten of foto’s kon maken, maar we zijn de krater ernaast opgeklommen. Halverwege wilden we t al opgeven, en gewoon ergens daar gaan zitten, maar uiteindelijk toch naar boven geklommen, en wauw!!! Precies op tijd voor de sunrise!!! Super mooi! Achter ons de krater, inclusief zwavel geur en rook, links van ons de Bromo, voor ons de zee van zand en as, en rechts van ons de rest van de bergen, en de plek waar de zon opkomt! Maar jemig, extreem koud!!! Had zelf echt al heel veel kleren aan, 2 shirtjes, vestje, dikke trui, sjaal, muts, en, niet te vergeten, mn favoriet, een legging, en toch viel ik bijna om van de kou! Toch even doorbikkelen, nog een stukje hoger lopen, langs de kraterrand, daar nog even naar de zon kijken, om vervolgens langs de asbergen naar beneden te glijden, in plaats van de normale weg omlaag, heerlijk! Aangezien er zoveel as/zand in onze schoenen kwamen toch besloten om op sokken verder te gaan, heerlijk gevoel!
Terug naar het hotel, en hopen dat Ben t ook leuk heeft gehad. Persoonlijk voelde ik me wel kut, omdat we niet wisten of hij ons aan het zoeken was of gewoon net als ons om hoog was gelopen.
Na een uur kregen we gelukkig een berichtje, dat alles goed ging en dat hij er aankwam, dus uiteindelijk was t toch nog soort van goed afgelopen!

Vervolgens op naar onze volgende bestemming, de Ije vulkaan! Om daar te komen moest ik eerst met 3 backpacks in een bus van 5 uur naar het dorpje Banyuwangu… ja dat was wel even pittig. In de bus aangekomen probeerde ik aan de driver te vragen wanneer ik er uit moest, begreep hij natuurlijk niet.. dus ik nog 5 keer vragen, totdat ik opeens een stem hoorde zeggen: you need some help? Thank god! Bleek een Amerikaanse jongen te zijn die hier al 7 maanden woont, dus Bahasa kan praten. Hij heeft me gelukkig uit de brand geholpen! Fijn om zo mensen te ontmoeten!
Na 5 uur, de Amerikaan was inmiddels de bus al uit, wist ik nog steeds niet waar ik eruit moest, het was inmiddels half 12 s avonds, was helemaal gaar, warm, druk, iedereen schreeuwt, 100 keer gevraagd wanneer ik eruit moest… EN gelukkig is het me gelukt!
De volgende nacht zouden we om 1 uur weg gaan, op naar Ije, maar.. zoals gewoonlijk gaat er altijd wel iets fout.. Ben had zn wekker half slaapdronken afgezet, waardoor we niet wakker werden. Maar gelukkig werden we wakker gemaakt door 4 Duitse meisjes die ook naar de vulkaan gingen, super snel omkleden, tas pakken en gaan!
Daar aangekomen, wederom super koud! Minder goed voorbereid deze keer, Barney had zelfs alleen maar een korte broek en t shirt aan, maar toch even doorbikkelen.
Uiteindelijk kregen we t wel warm tijdens het lopen, we zagen uiteraard niets, onderweg een klein rood lichtje, bleek dat dus lava te zjn op een andere vulkaan, super vet!
Bij de krater rand aangekomen heel snel om laag klimmen, want de zon kwam al op en anders zou je de blauwe vlammen niet zien. Heel mooi om te zien! T zijn oprecht blauwe vlammen, overal om je heen zwavel rook, meuren! We hadden allemaal een gasmasker op, maar dat hielp maar een klein beetje, dus brandende ogen en longen als gevolg. Bizar om te beseffen dat hier mannetjes werken die zonder masker het zwavel eruit winnen, 100 kg op hun rug slepen, omhoog, de berg af, en dat 3 keer per dag, voor 400 Rp per kg, dus echt een paar cent… Bizar….
Oh en ook was er een vulkaanmeer met een pH tussne de 0 en 1, daar wil je dus niet invallen..
Wij weer omhoog geklommen, klaar voor de hike naar beneden, wauw! De wandeling was misschien nog wel mooier@ Dwars door de bergen, overal bomen die aan de onder kant verbrand waren, top!
Daarna nog even door naar een waterval om alle zwavel van je af te wassen, en dan weer terug naar onze homestay om daar een paar dagen te relaxen,

Zoals jullie lezen hebben we vrijwel geen slaap gekregen de afgelopen dagen: de nachtbus genomen, sunrise gezien, de nachttrein genomen, de sunrise gezien, vulkaan beklommen, dus de vermoeidheid begint nu wel een beetje toe te slaan, maar het is het allemaal waard!!
Ik loop een beetje achter, maar voor diegene die t willen weten, dit is ongeveer 1 / 1,5 week geleden gebeurd.