Drukke week
Blijf op de hoogte en volg Noa
23 Oktober 2015 | Indonesië, Sukabumi
Daar ben ik weer, met een verslag uit de jungle!
Er is veel gebeurd deze week! Vorige week zondag werd aan Sharon en mij gevraagd of we naar een schooltje in Sukabumi wilde, om daar wat over Nederland te vertellen. Nou dat leek ons best prima! Niet helemaal zeker wat we konden verwachten kwamen we daar aan, en zo hartelijk ontvangen! Even een kopje thee en wat indonesische zoetigheid eten met de big boss, en toen begon het pas. Ongeveer een uur lang alleen maar fotos van ons gemaakt, met iedereen, groepsfotos, individuele, echt bizar! Daarna kwamen we het lokaal in en het was net alsof we een pers conferentie gaven! Helemaal voorin de klas, aan een lange tafel, met microfoons! In the end hebben vrijwel niets over Nederland kunnen vertellen, het ging meer over ons, wat onze hobby;s waren, of we een vriendje hadden. Er werd ons gevraagd of we een liedje konden zingen : a song, maybe from Anouk! Maar helaas voor hun kenden we er geen een uit ons hoofd, dus moesten ze t maar doen met op een grote paddenstoel, ach ja, ze begrijpen er toch niks van! Als dank zongen zij dan een liedje voor ons, leuk!
Daarna bij de Big Boss thuis een lunch gegeten, Sharon en ik kregen de mooiste borden, zoiets kleins maar toch laat dat zien dat we wel ‘belangrijk’ zijn.
Gekke en bijzondere dag, maar leuk om een keer mee gemaakt te hebben!
Die woensdag daarop hadden we een echte traditiotonee wedding, echt amazing! De dierenarts, Alia, een amerikaans meisje van 24, die met Yoko, een local boy van 23 ging trouwen, ja dat was wel een big deal! Om half 5 opstaan, ontbijtje eten, om dan vervolgens om 5 uur te beginnen met de make up! Wauw! Wat een chaos eigenlijk, want niemand wist echt wat er ging gebeuren en wat je ging dragen! In Nedrland zou dat waarschijnlijk al weken van te voren zijn uitgevogeld, maar hier, nee hoor, 2 uur van te voren is prima! We kregen allemaal een ander jasje, met daaronder een soort korset. Wel grappig, want dat werd wel geaccepteerd, ook al was t strapless en vrij laag van achteren, terwijl je de rest van de dagen altijd je schouders, buik en borst moet bedekken.
Als rok moest je maar iets zoeken wat je paste, maakt niet uit of t matchte of niet, heerlijk! Uiteindelijk voor een soort sjaal gekozen, die helaas 3 keer losraakte tijdens de wedding, dus elke keer snel even de vrouw van de kleren opzoeken, die dan geschokt me mee trok naar beneden om hem snel weer vast te maken.
Rond half 8 (de precieze tijd maakt niet zo veel uit, t is toch maar een wedding) gingen we met een hele stoet van the office naar het dorpje CIkananga, en precies aan de andere kant kwam de stoet van Yoko met zijn familie en dorpgenoten, om elkaar vervolgens voor de moskee te ontmoeten. Onderweg veel foto’s gemaakt van ons, want ja, wanneer zie je nou een Bule in traditionele kleren! Uiteindelijk proberen met zn allen de moskee in te gaan, en daar te gaan zitten, Yoko, Alia en de familie helemaal vooraan. De ceremonie werd vooral in het Sundanees gehouden, dus we begrepen er geen ene drol van, maar het kwam er op neer dat Yoko Alia als het ware moest ‘kopen’, in zijn geval met een paar gram goud, en voor de rest moest iedereen wat oplezen. Om t spannend te houden hadden ze 3 pogingen om het goed te zeggen, Yoko in het Engels en Alia’s vader in het Sundanees, en als dat niet lukte binnen die 3 pogingen mocht de wedding niet doorgaan…
Na de ceremonie ging de stoet weer terug naar the office, waar het eten klaar stond, en het live entertainment al was begonnen. Alia kreeg te horen: what do you want for live entertainment, you can have a boy, or a girl, or… a ladyboy! And the ladyboy it is!
Helaas was t behoorlijk druk van binnen dus hebben niet echt veel gedans of de gezelligheid gezien, maar een kleine indruk hadden we wel!
Alia’s jurk bestond trouwens uit een witte hoofddoek met bloemen en slingers eraan, en een jurk met een grote zilveren ketting, de make up hartstikke wit, nepwimpers aan de boven- en onderkant, en rode lippen en wangen. En na de moskee ceremonie kreeg ze een nieuwe jurk aan, een groen met goude, met een grote kroon. Ja ze zag er mooi uit, als een echte Indonesiche vrouw!
Rond een uur of 1 ging iedereen naar huis, voor de dames betekende dat dat de make up en de kleren eindelijk weer uit mochten, want voor even was t leuk, maar zweten wat we deden!! (T heeft ons trouwens 2 douche beurten en behoorlijk wat watjes gekost om alles eraf te krijgen!)
en voor de keepers en de vrijwilligers was er om 7 uur een barbecue. Ik had natuurlijk met mn stomme westerse hoofd een echte barbecue verwacht, als in een barbecue die we thuis allemaal hebben, maar hier is t een groot kampvuur met een stukje gaas erop, en braden maar, wat natuurlijk veel cooler is! Hierna gingen de meeste naar huis, maar bleven de vrijwilligers nog lekker om het kampvuur zitten, met een fles rum erbij die John in Singapore had gekocht, wat wel even lekker is, want er wordt hier geen alcohol verkocht, omdat het illegaal is. Een paar sterren aan de hemel, Blackie the dog erbij, het goede leven!
Paar dagen later zijn we met de meiden, Sharon, Sophie en Hannah (2 interns van het breeding programme) Christine en Usup naar een cave geweest. We hadden eigenlijk allemaal verwacht dat het een ontspannen tocht zou worden, de cave in, een paar vleermuizen zien, dan beetje door de natuur lopen om vervolgens te eindigen bij een waterval… not.
We kwamen daar aan, om vervolgens meteen een overall aan te trekken, in combinatie met zo’n klimtuigje en een helm. Oh en een zaklamp, want die kwam later uitstekend van pas!
Vol verwachting naar de cave lopen, om daar in een behoorlijk klein gat te verdwijnen, pik donker, 20 meter diep, maar eenmaal beneden is t opeens super groot!
Nou in t begin was het nog een beetje: he bah, mn laarzen lekken! Maar al gauw ging dat over in: oh heerlijk, verkoeling! Je liep dwars door water plassen die tot je middel kwamen, om daarna weer al het water eruit te gieten, want een 2 volle laarzen water weegt toch nog behoorlijk wat!
Maar echt top! Lekker klimmen, glibberen, je zaklamp was je beste vriend want anders zag je helemaal niets, waterflessen over gooien, zodat je je handen vrij hebt, waterflessen laten vallen en in gaten laten verdwijnen, verloren tot in de eeuwigheid. Ongeveer halverwege werd de modder steeds erger, totdat je op een punt kwam waar je gewoon vast kwam te zitten. Uiteindelijk maar op blote voeten verder gaan, proberen je laarzen eruit te trekken, je sok terug vinden in de modder, of gewoon kwijtraken, wat maakt het ook allemaal uit!
Af en toe even een break nemen, want t is toch nog best intensief, om je voeten uit zulke dikke modder te trekken. Deze break bestond dan vooral uit water op Usup spugen, een volle lading terug krijgen, modder gevechten en figuurtjes in de modder maken. Elkaar omduwen, lekker in de modder liggen, warrior strepen maken, ik hou er van!
Veel dieren hebben we niet echt gezien, eigenlijk alleen vleermuizen en wat krekels, maar helemaal prima! Een dikke slang bij mn hand had ik in principe ook niet echt geweldig gevonden.
Uiteindelijk Het Licht gevonden, om nog even snel wat foto’s te maken van hoe wonderschoon we eruit zagen. Met z’n allen op een rij, net zoals de kabouters in sneeuwwitje (alleen de pikhouweel miste nog) , op naar de waterval. Ik had persoonlijk een grote, natuurlijke waterval verwacht waar je lekker in rond kon spatteren, maar dat was niet helemaal t geval. T was meer een waterval door de mensen zelf gemaakt, maar dat mocht de pret niet bederven! Zwemmen in je bikini zat er niet in, dus dan maar lekker in je kleren, terwijl iedereen je aanstaart, over ongemakkelijk gesproken! Meteen even alles schoonmaken, want echt alles was vies, inclusief camera en zaklamp, waar bijna geen licht meer uitkwam omdat het licht schermpje gewoon grijs was.
Al met al echt een geweldige dag, ook echt heel leuk met Usup, leuk dat hij zeg lekker kan laten gaan, beetje geinen met elkaar!
Inmiddels staat het aantal vrijwilligers op 8, en nog 2 interns, dus ook s avonds is het ene gezellige boel, kaarten, films kijken, muziek luisteren, genieten van het leven hier in Indonesië.
Nou zoals jullie lezen heb ik t nu dus wel echt naar mn zin, want ik zelf heel erg prettig vind, vooral vergeleken met het crappy begin, dus genieten kan ik zeker!
Dit was een drukke en bijzondere week, dus een beetje lang is t verslag wel, maar ach ja!
Er is veel gebeurd deze week! Vorige week zondag werd aan Sharon en mij gevraagd of we naar een schooltje in Sukabumi wilde, om daar wat over Nederland te vertellen. Nou dat leek ons best prima! Niet helemaal zeker wat we konden verwachten kwamen we daar aan, en zo hartelijk ontvangen! Even een kopje thee en wat indonesische zoetigheid eten met de big boss, en toen begon het pas. Ongeveer een uur lang alleen maar fotos van ons gemaakt, met iedereen, groepsfotos, individuele, echt bizar! Daarna kwamen we het lokaal in en het was net alsof we een pers conferentie gaven! Helemaal voorin de klas, aan een lange tafel, met microfoons! In the end hebben vrijwel niets over Nederland kunnen vertellen, het ging meer over ons, wat onze hobby;s waren, of we een vriendje hadden. Er werd ons gevraagd of we een liedje konden zingen : a song, maybe from Anouk! Maar helaas voor hun kenden we er geen een uit ons hoofd, dus moesten ze t maar doen met op een grote paddenstoel, ach ja, ze begrijpen er toch niks van! Als dank zongen zij dan een liedje voor ons, leuk!
Daarna bij de Big Boss thuis een lunch gegeten, Sharon en ik kregen de mooiste borden, zoiets kleins maar toch laat dat zien dat we wel ‘belangrijk’ zijn.
Gekke en bijzondere dag, maar leuk om een keer mee gemaakt te hebben!
Die woensdag daarop hadden we een echte traditiotonee wedding, echt amazing! De dierenarts, Alia, een amerikaans meisje van 24, die met Yoko, een local boy van 23 ging trouwen, ja dat was wel een big deal! Om half 5 opstaan, ontbijtje eten, om dan vervolgens om 5 uur te beginnen met de make up! Wauw! Wat een chaos eigenlijk, want niemand wist echt wat er ging gebeuren en wat je ging dragen! In Nedrland zou dat waarschijnlijk al weken van te voren zijn uitgevogeld, maar hier, nee hoor, 2 uur van te voren is prima! We kregen allemaal een ander jasje, met daaronder een soort korset. Wel grappig, want dat werd wel geaccepteerd, ook al was t strapless en vrij laag van achteren, terwijl je de rest van de dagen altijd je schouders, buik en borst moet bedekken.
Als rok moest je maar iets zoeken wat je paste, maakt niet uit of t matchte of niet, heerlijk! Uiteindelijk voor een soort sjaal gekozen, die helaas 3 keer losraakte tijdens de wedding, dus elke keer snel even de vrouw van de kleren opzoeken, die dan geschokt me mee trok naar beneden om hem snel weer vast te maken.
Rond half 8 (de precieze tijd maakt niet zo veel uit, t is toch maar een wedding) gingen we met een hele stoet van the office naar het dorpje CIkananga, en precies aan de andere kant kwam de stoet van Yoko met zijn familie en dorpgenoten, om elkaar vervolgens voor de moskee te ontmoeten. Onderweg veel foto’s gemaakt van ons, want ja, wanneer zie je nou een Bule in traditionele kleren! Uiteindelijk proberen met zn allen de moskee in te gaan, en daar te gaan zitten, Yoko, Alia en de familie helemaal vooraan. De ceremonie werd vooral in het Sundanees gehouden, dus we begrepen er geen ene drol van, maar het kwam er op neer dat Yoko Alia als het ware moest ‘kopen’, in zijn geval met een paar gram goud, en voor de rest moest iedereen wat oplezen. Om t spannend te houden hadden ze 3 pogingen om het goed te zeggen, Yoko in het Engels en Alia’s vader in het Sundanees, en als dat niet lukte binnen die 3 pogingen mocht de wedding niet doorgaan…
Na de ceremonie ging de stoet weer terug naar the office, waar het eten klaar stond, en het live entertainment al was begonnen. Alia kreeg te horen: what do you want for live entertainment, you can have a boy, or a girl, or… a ladyboy! And the ladyboy it is!
Helaas was t behoorlijk druk van binnen dus hebben niet echt veel gedans of de gezelligheid gezien, maar een kleine indruk hadden we wel!
Alia’s jurk bestond trouwens uit een witte hoofddoek met bloemen en slingers eraan, en een jurk met een grote zilveren ketting, de make up hartstikke wit, nepwimpers aan de boven- en onderkant, en rode lippen en wangen. En na de moskee ceremonie kreeg ze een nieuwe jurk aan, een groen met goude, met een grote kroon. Ja ze zag er mooi uit, als een echte Indonesiche vrouw!
Rond een uur of 1 ging iedereen naar huis, voor de dames betekende dat dat de make up en de kleren eindelijk weer uit mochten, want voor even was t leuk, maar zweten wat we deden!! (T heeft ons trouwens 2 douche beurten en behoorlijk wat watjes gekost om alles eraf te krijgen!)
en voor de keepers en de vrijwilligers was er om 7 uur een barbecue. Ik had natuurlijk met mn stomme westerse hoofd een echte barbecue verwacht, als in een barbecue die we thuis allemaal hebben, maar hier is t een groot kampvuur met een stukje gaas erop, en braden maar, wat natuurlijk veel cooler is! Hierna gingen de meeste naar huis, maar bleven de vrijwilligers nog lekker om het kampvuur zitten, met een fles rum erbij die John in Singapore had gekocht, wat wel even lekker is, want er wordt hier geen alcohol verkocht, omdat het illegaal is. Een paar sterren aan de hemel, Blackie the dog erbij, het goede leven!
Paar dagen later zijn we met de meiden, Sharon, Sophie en Hannah (2 interns van het breeding programme) Christine en Usup naar een cave geweest. We hadden eigenlijk allemaal verwacht dat het een ontspannen tocht zou worden, de cave in, een paar vleermuizen zien, dan beetje door de natuur lopen om vervolgens te eindigen bij een waterval… not.
We kwamen daar aan, om vervolgens meteen een overall aan te trekken, in combinatie met zo’n klimtuigje en een helm. Oh en een zaklamp, want die kwam later uitstekend van pas!
Vol verwachting naar de cave lopen, om daar in een behoorlijk klein gat te verdwijnen, pik donker, 20 meter diep, maar eenmaal beneden is t opeens super groot!
Nou in t begin was het nog een beetje: he bah, mn laarzen lekken! Maar al gauw ging dat over in: oh heerlijk, verkoeling! Je liep dwars door water plassen die tot je middel kwamen, om daarna weer al het water eruit te gieten, want een 2 volle laarzen water weegt toch nog behoorlijk wat!
Maar echt top! Lekker klimmen, glibberen, je zaklamp was je beste vriend want anders zag je helemaal niets, waterflessen over gooien, zodat je je handen vrij hebt, waterflessen laten vallen en in gaten laten verdwijnen, verloren tot in de eeuwigheid. Ongeveer halverwege werd de modder steeds erger, totdat je op een punt kwam waar je gewoon vast kwam te zitten. Uiteindelijk maar op blote voeten verder gaan, proberen je laarzen eruit te trekken, je sok terug vinden in de modder, of gewoon kwijtraken, wat maakt het ook allemaal uit!
Af en toe even een break nemen, want t is toch nog best intensief, om je voeten uit zulke dikke modder te trekken. Deze break bestond dan vooral uit water op Usup spugen, een volle lading terug krijgen, modder gevechten en figuurtjes in de modder maken. Elkaar omduwen, lekker in de modder liggen, warrior strepen maken, ik hou er van!
Veel dieren hebben we niet echt gezien, eigenlijk alleen vleermuizen en wat krekels, maar helemaal prima! Een dikke slang bij mn hand had ik in principe ook niet echt geweldig gevonden.
Uiteindelijk Het Licht gevonden, om nog even snel wat foto’s te maken van hoe wonderschoon we eruit zagen. Met z’n allen op een rij, net zoals de kabouters in sneeuwwitje (alleen de pikhouweel miste nog) , op naar de waterval. Ik had persoonlijk een grote, natuurlijke waterval verwacht waar je lekker in rond kon spatteren, maar dat was niet helemaal t geval. T was meer een waterval door de mensen zelf gemaakt, maar dat mocht de pret niet bederven! Zwemmen in je bikini zat er niet in, dus dan maar lekker in je kleren, terwijl iedereen je aanstaart, over ongemakkelijk gesproken! Meteen even alles schoonmaken, want echt alles was vies, inclusief camera en zaklamp, waar bijna geen licht meer uitkwam omdat het licht schermpje gewoon grijs was.
Al met al echt een geweldige dag, ook echt heel leuk met Usup, leuk dat hij zeg lekker kan laten gaan, beetje geinen met elkaar!
Inmiddels staat het aantal vrijwilligers op 8, en nog 2 interns, dus ook s avonds is het ene gezellige boel, kaarten, films kijken, muziek luisteren, genieten van het leven hier in Indonesië.
Nou zoals jullie lezen heb ik t nu dus wel echt naar mn zin, want ik zelf heel erg prettig vind, vooral vergeleken met het crappy begin, dus genieten kan ik zeker!
Dit was een drukke en bijzondere week, dus een beetje lang is t verslag wel, maar ach ja!
-
23 Oktober 2015 - 03:56
Sasja:
Ben ik de eerste? Ja da's makkelijk nu ik bij je om de hoek zit! Zitten nu in Bangkok te wachten op de vlucht naar Laos. Geweldig verslag zeg!!! Super leuke belevenissen, blijf het wel een beetje eng vinden dat cave verhaal!! Ben je nu weer verder op pad? als een echte backpacker? Veel plezier! -
23 Oktober 2015 - 08:20
Peter:
Potverdikkie zus, je bent sneller. Potverdikkie Noa, wat een geweldig mooi verslag Weer. Is alles toch nog goed gekomen. Je schrijft fantastisch, heel leuk om te lezen. Aan verwachtingen heb je niets in het leven dat zie je maar weer. Het loopt altijd anders. Laat je verrassen, leef met de dag. Liefs, pap -
23 Oktober 2015 - 08:43
Jessie:
Wat leuk pm te lezen. Klinkt allemaal erg leuk en ok. Ik ben nu vooral erg benieuwd hoe de komende 3 weken er uit gaan zien. Zet m op, heel veel liefs xxx -
23 Oktober 2015 - 10:37
Tim:
Wat een verslag, mooi zeg!
Volgens mij vermaak jij je inderdaad prima, wat erg leuk is om te lezen!
Een intensief weekje. Maar die horen er ook bij. Al zal je daar waarschijnlijk minder last van hebben tijdens het backpacken.
Mooi verslag Bo en goed om te lezen dat je niet meer in de 'crappy' beginfase zit maar volop aan het genieten bent.
Zie ik daar trouwens meneer de spugende oerang oetan? Heb je nog laten zien wie de dominante was en een keertje terug gespuugd?
Tim -
23 Oktober 2015 - 11:50
Oma En Opa Van Waveren Hogervorst:
Lieve Noa,
We hebben een nieuwe beroepskeuze voor jou.
Schrijfster en verhalenverteller.
In ieder geval heb je dan een kopers,wij dus
Echt prachtig verslag!
Het blijkt daaruit dat je enorm geniet.
Houen zo
In Holland kost een modderbad geld,daar heb je het gratis.
Noa:volgens oma gaat het goed met het contact via Hangout
Vindt oma erg leuk!
Overigens: hardstikke leuke foto's!
Veel liefs van ons en dikke kussen.
-
23 Oktober 2015 - 18:19
Woninkjes:
Lieve Noa,
We hebben weer genoten van je mooie reisverslag! Wat maak je toch een prachtige tijd mee. We blijven je volgen!
Liefs, de Woninkjes -
24 Oktober 2015 - 21:34
Marloes:
Klinkt allemaal goed Noa! Wat waren dat trouwens mooie foto's van je die ik op FB voorbij zag komen. Geniet er van! Liefs, Marloes -
25 Oktober 2015 - 15:40
Opa En Oma:
Hoi Noa! Lekker lang verhaal, erg leuk om te lezen hoor, je schrijft goed. Je maakt al veel mee. Ben heel benieuwd waar je nu weer zit. Voorzichtig hoor. Mooie foto's fijn om te zien. Je bent een pittige meid. Mama en Tim zijn nu hier en de groeten. Veel liefs opa en oma. -
28 Oktober 2015 - 12:51
Sam:
Ah ik doe lekker rustig aan met reageren. Ge-wel-dig bo! Wat ben ik jaloers. Ik ziet hier lekker te leren verdomme. Wat heb je veel meegemaakt in die week zeg. Aangezien ik zo laat reageer zal je ondertussen alweer weer verder zijn getrokken. Heel veel plezier nog bo en je doet het super! Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
